طینت و خاکی که ابوبکر و عمر از آن خلق شده اند همان طینت پیامبر است.( به شهادت کتب شیعه)

طینت و خاکی که ابوبکر و عمر از آن خلق شده اند همان طینت پیامبر است.( به شهادت کتب شیعه)

ابوبکر و عمر رضی الله عنها از خاکی که پیامبر علیه الصلاه و السلام خلق شده است خلق شده اند و به همین خاطر نیز باید به خاکی که از آن خلق شده اند بر گردند و با هم در یک جا دفن شوند. برای مثال علی در کوفه دفن میشود چون طینت وی ارتباطی با طینت پیامبر ندارد اما ابوبکر و عمر در کنار پیامبر دفن میشوند چون از یک خاک خلق شده اند.

دلیل چنین مطالبی در واقع روایاتی است که در کتب شیعه نقل شده اند. برای مثال در علل الشرائع ابن بابویه قمی رحمه الله علی غیره آمده است:

«أخبرني علي بن حاتم قال: أخبرني القاسم بن محمد قال: حدثني حمدان قال: حدثني إبراهيم بن مخلد، عن أحمد بن إبراهيم، عن محمد بن بشير، عن محمد بن سنان، عن أبي عبد الله القزويني قال: سألت أبا جعفر محمد بن علي (ع) فقلت: لأي علة يولد الإنسان ههنا ويموت في موضع آخر؟ قال: لأن الله تبارك وتعالى لما خلق خلقه خلقهم من أديم الأرض فمرجع كل إنسان إلى تربته»

باب 259: العلة التي من أجلها يولد الإنسان في أرض ويموت في أخرى، ج1 ص 358.

یعنی: ابی عبد الله قزوینی میگوید از ابا جعفر محمد بن علی (ع) پرسیدم گفتم: به چه دلیلی انسانی در جایی به دنیا می آید و در جایی دیگر فوت میکند؟ گفت: برای اینکه خداوند تبارک و تعالی وقتی که وی را خلق کرد انها را از تمام زمین خلق کرد پس مرجع هر انسانی به خاکی است که از آن خلق شده است

طبق این روایت پر واضح است که خاک و طینت ابوبکر و عمر با خاک و طینت پیامبر یکی است و مرجع این سه نفر یک جا است و به همین خاطر ابوبکر و عمر نسبت به کسی که در کوفه دفن شده است مستحق هستند به خلافت و جانشنی.

اما بی شک علی رضی الله عنها اسلام و ما را عزت داد و اهل سنت به علی افتخار میکند اما تعصب روافض و مذهب تکفیری و خزعبلاتیشان ما را مجبور به چنین مقارناتی کرده است.

***مجاهد دین***

فهم کج شیعه از حدیث ثقلین

فهم کج شیعه از حدیث ثقلین

روافض بسيار زیاد به حدیث ثقلین استناد میکنند و ما را دعوت میکنند تا دینمان را از طریق عترت بگیریم و به عبارت دیگر اخذ دین و حدیث را از غیر طریق معصوم یعنی صحابه را جایز نمیدانند.

پس به انها میگوییم چگونه احادیث پیامبر صلى الله عليه وآله وسلم در عهد پیامبر نشر شدند؟ و چه کسی احادیث را در آن زمان نشر کرد؟

طبعا پیامبر صلى الله عليه وآله وسلم دین را تبلیغ میکرد و صحابه میشنیدند و به دیگر مردم انتقال میدادند

مردمی که در عصر پیامبر صلى الله عليه وآله وسلم زندگی میکردند دینشان را از پیامبرشان به واسطه صحابه میگرفتند. آیا میگویید که دینشان صحیح نیست ؟

و انجا قبائلی بود که در عهد پیامبر صلى الله عليه وآله وسلم وارد اسلام میشدند . و پیامبر نیز هر بار طبق معمول یک صحابی را برای ابلاغ دین و تعلیم اداب و امور دین به سوی انان می فرستاد. و این قبائل دینشان را از پیامبرشان به واسطه صحابه میگرفتند. و همین امر دلیل بر جواز اخذ دین از صحابه میباشد و ردی بر فهم کج شیعه از ثقلین میباشد.

ابطال عصمت و اثبات مخالفت علی با نبی

ابطال عصمت و اثبات مخالفت علی با نبی

در روایت زیر که مجلسی آن را صحیح میداند علی بن ابی طالب با سنت پیامبر مخالفت میکند و به همین خاطر ایه لا تحرموا طيبات ما احل الله لكم درباره اش نازل میشود.

این روایت ادعای عصمت تراشان را بر هم میزند و ثابت میکند که علی معصوم نیست بلکه بشریست که خطا هم میکرده است.

عليّ بن إبراهيم في (تفسيره) عن أبيه عن ابن أبي عمير عن بعض رجاله عن أبي عبد الله (عليه السلام) في قوله تعالى : (لا تحرموا طيبات ما احل الله لكم) قال : نزلت في أمير المؤمنين (عليه السلام) وبلال وعثمان بن مظعون فأما أمير المؤمنين (عليه السلام) فحلف أن لا ينام بالليل أبدا وأما بلال فانه حلف أن لا يفطر بالنهار أبدا وأما عثمان بن مظعون فانه حلف أن لا ينكح أبدا إلى إن قال: فخرج رسول الله (صلى الله عليه وآله) ونادي الصلاة جامعة وصعد المنبر وحمد الله واثني عليه ثم قال: ما بال أقوام يحرمون على أنفسهم الطيبات إلا إنيّ أنام الليل وانكح وافطر بالنهار فمن رغب عن سنّتي فليس منّي فقام هؤلاء فقالوا: يا رسول الله (صلى الله عليه وآله) فقد حلفنا على ذلك فأنزل الله عزّ وجلّ : (لا يؤاخذكم الله باللغو في إيمانكم ولكن يؤاخذكم بما عقدتم الإيمان فكفارته إطعام عشرة مساكين من أوسط ما تطعمون اهليكم أو كسوتهم أو تحرير رقبة فمن لم يجد فصيام ثلاثة أيام ذلك كفارة إيمانكم إذا حلفتم)

(2)
الرواية بتفسير القمي 1 : 179 وصححها المجلسي في كتاب عين الحياة ص235 ـ ص252
 



علی بن ابراهیم قمی در تفسیر آیه (لا تحرموا طيبات ما احل الله لكم) میگوید که ابا عبد الله گفت: این آیه درباره ی امیر المومنین علیه السلام و بلال و عثمان بن مظعون نازل شد. به این شکل که امیر المومنین قسم خورد که شبها هرگز نخوابد و بلال هم قسم خورد که هرگز روزها را افطار نکند و عثمان بن مظعون هم قسم خورد که هرگز ازدواج نکند. سپس پیامبر صلی الله علیه و اله خارج شد و مردم را به نماز جماعت ندا داد و بر بالای منبر رفت و حمد و ثنای خداوند را گفت سپس فرمودند : این مردم را چه شده است که چیز های پاک و حلال را بر خودشان حرام میکنند ؟ من خودم شبها میخوابم و ازدواج میکنم و روزها را هم افطار میکنم پس هر کس که از سنت من رویگردانی کند از من نیست. سپس آنها بلند شدند و گفتند ای رسول الله ما بر این مسائل قسم هم خوردیم که خداوند این آیه را نازل کرد (لا يؤاخذكم الله باللغو في إيمانكم ولكن يؤاخذكم بما عقدتم الإيمان فكفارته إطعام عشرة مساكين من أوسط ما تطعمون اهليكم أو كسوتهم أو تحرير رقبة فمن لم يجد فصيام ثلاثة أيام ذلك كفارة إيمانكم إذا حلفتم)

چطور علی که معصوم است با سنت پیامبر مخالف میکند؟ ایا معنی دیگری دارد غیر از اینکه علی هم آدمی بوده که خطا و صواب داشته است؟

شخصی که از خطا و گناه و شتباه معصوم است دیگر چه فضلی بر دیگران دارد؟

برای مثال علی دست خودش نیست و هیچ گاه گناه نمیکند اما شخصی دیگر، معصوم نیست و با تلاش و سعی خود را از گناه دوری میکند. حال کدام یک از این دو شخص عملش پاداش بیشتری دارد؟ منی که با مبارزه با شهوت و شیطان و غالب شدن بر آن گناه نمیکنم؟ یا علی و یا دیگر ائمه که به طور غیر ارادی گناه نمیکنند؟

شخصی که برای تزکیه نفس سعی و تلاش میکند و با ریاضت و تقوا از گناه دوری میکند بهتر است و با عملش با فضیلت تر است یا معصومی که به طور پیشفرض هیچ گناهی نمیکند؟