🌺خداوند متعال می‌فرماید: ﴿أَرَءَيۡتَ مَنِ ٱتَّخَذَ إِلَٰهَهُۥ هَوَىٰهُ﴾ [الفرقان: 43]
▫️«آیا دیدی
کسی را که هوای (نفس) خود را إله خود برگزیده است؟!».
👈پیروان مذهب وهابیت می‌گویند: کسی که هوای
نفس خود را به إلهی می‌گیرد، مرتکب شرک عبادت شده است و شرک او مطلقا ربطی به شرک
در ربوبیت ندارد! به این علت که معتقد به نافع و ضار بودن معبودش (= هوای نفسش)
نبوده است!
این ادعای باطل، بخاطر فهم اشتباه وهابیت از حقیقت
توحید و شرک است، وهابیتی که توحید را نشناخته‌اند و خود را نیز علما و داعیان توحید
نامیده‌اند!
👈به این نکات توجه کنید:
💡نکتۀ اول: یک انسان، یک مخلوق را به إلهی نمی‌گیرد
مگر بخاطر اعتقادش به وجود داشتن صفات و خصائص ربوبیت در آن مخلوق. (شرط إله شدن یک
مخلوق، نسبت دادن صفات ربوبیت به آن مخلوق است).
💡نکتۀ دوم: در معنای شرعی رب، سه عنصر داخل می‌شود: 1- کسی که مالک و صاحب چیزی
باشد 2- کسی که سید و رئیس باشد و مورد اطاعت قرار گیرد 3- کسی که اصلاح کننده و
تربیت کننده و تدبیر کننده و تصرّف کننده (در) چیزی باشد.
💡نکتۀ سوم: یکی از دلایل مرتکب شدن حرام و
معصیت‌ها، اطاعت از هوای نفس است، اما مناط کافر شدن بخاطر ارتکاب کبائر و حرام‌های
شرعی و اطاعت از هوای نفس، استحلال آن کبائر و حرام‌ها است؛ نه مجرد ارتکاب آنها.
و این عقیدۀ خوارج است که با مطلق ارتکاب حرام‌ها، شخص را تکفیر می‌کنند. پس کسی
که هوای نفس خود را به عنوان إله می‌گیرد، و مرتکب شرک هوی و هوس می‌شود، فراتر از
کسی است که مجرد مرتکب کبائر شده است. چراکه همانطور که گفتیم، تنها خوارج هستند
که با گناهان کبیره تکفیر می‌کنند و نزد اهل سنت و جماعت، مناط کافر شدن با ارتکاب
کبائر، استحلال آنهاست.
💡نکتۀ چهارم: کسی که هوای نفس خود را به
عنوان إله می‌گیرد و هر آنچه نفسش بدان رغبت کند اطاعت امر می‌کند، در واقع کسی
است که برای هوای نفس خود بهره‌ای از صفات و خصائص ربوبیت قرار داده است و هوای
نفس خود را مالک امر و نهی‌اش قرار داده است و معتقد است هوای نفسش: سید، رئیس،
مصلح، مدبر، مربی و مصرف در شئون زندگی‌اش است، به همین خاطر حلال خدا را حرام می‌کند
و حرام خدا را حلال می‌کند و حق تشریع برای
نفسش قرار داده است.
🔹چنانکه رسول خدا صلی الله علیه وسلم به عدی
بن حاتم گفت: «يَا عَدِيُّ أَلْقِ هَذَا الْوَثَنَ مِنْ عُنُقِكَ. فَأَلْقَيْتُهُ
فَانْتَهَيْتُ إِلَيْهِ وَهُوَ يَقْرَأُ سُورَةَ بَرَاءَةَ، فَلَمَّا انْتَهَى
إِلَى قَوْلِهِ: {اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ
الله} قَالَ: قُلْتُ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَاللَّهِ مَا نَتَّخِذُهُمْ
أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ. قَالَ: بَلَى؛ أَلَيْسُوا يُحِلُّونَ لَكُمْ مَا
حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ؛ فَتَسْتَحِلُّونَهُ، وَيُحَرِّمُونَ عَلَيْكُمْ مَا
أَحَلَّ اللَّهُ لَكُمْ؛ فَتُحَرِّمُونَهُ؟ قُلْتُ: بَلَى. قَالَ: فَتِلْكَ
عِبَادَتُهُمْ».
🔸ترجمه: «ای عدی این بت (= صلیب) را از گردنت
بنداز بیرون. من آن را بیرون انداختم و نزد ایشان بازگشتم و ایشان سورۀ براءة را
قرائت می‌کرد، هنگامی‌که به این فرموده رسید: {آنان احبار و رهبانشان را اربابی
بجای الله گرفتند} گفتم: ای رسول خدا بخدا ما آنان را اربابی بجای الله نگرفتیم.
فرمود: بلکه به اربابی گرفتید، مگر برای شما آنچه که الله بر شما حرام کرده است را
حلال نمی‌کردند و شما نیز آن را حلال نمی‌دانستید؟ و آنچه که الله برای شما حلال
کرده است را بر شما حرام نمی‌کردند و شما هم آن را حرام نمی‌دانستید؟ عدی گفت: آری.
پیامبر فرمود: خب پس این، همان عبادت آنان است».
🗒 تفسیر ابن ابی زمنین، ج 1 ص 293. و نگاه کنید به: تفسیر آیۀ: ﴿ٱتَّخَذُوٓاْ أَحۡبَارَهُمۡ وَرُهۡبَٰنَهُمۡ
أَرۡبَابٗا مِّن دُونِ ٱللَّهِ﴾
[التوبة: 31]
✔️ نتیجۀ اول: پس کسی که حق تشریع برای هوای
نفس خود قائل می‌شود و در هرآنچه هوای نفسش برای او حلال و حرام می‌نماید از هوای
نفسش اطاعت می‌کند و حکم الله متعال را جحد و یا تکذیب و یا استحلال می‌نماید، پس
چنین کسی هوای نفس خود را به عنوان إله و رب خود گرفته است، و در إلهیت و ربوبیت،
مشرک به شرک اکبر شده است.
✔️نتیجۀ دوم: مبلغان مذهب وهابیت، شناخت صحیحی
از توحید و شرک ندارند، و تعریف عبادت و ربوبیت و إله را نمی‌دانند. و تقییدها و
تقریرهایشان مانند خوارج است که ارتکاب گناه کبیره را بدون درنظر گرفتن شرط
استحلال، برابر با شرک هوی و هوس و به إلهی و معبودی گرفتن هوای نفس می‌دانند.
پس دینتان را از
کسانی که در لباس اهل سنت مشغول ترویج عقاید خوارج هستند نگیرید.
🖊 با تشکر: خادم کوچک اهل سنت و جماعت، مجاهد
دین.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر