حقیقتاً توسل به دعای مردگان یک موضوع فقهی
اختلافی است و دروازۀ آن برای علمای اهل فقه باز است نه سفهاء و احلامیء که با گستاخی بر علمای اهل سنت، اقوال و
آرای آنان را تخطئه می‌کنند و آنها را متهم به کفر و شرک و نشناختن توحید می‌کنند.
آن سفهاء احلامی که با بی‌ادبی در مقابل علمای اهل سنت
می‌ایستند؛ علمایی که این دین را نسل به نسل از یکدیگر به
ارث برده‌اند و به ما رسانده‌اند.
پس خط قرمز در این موضوع دو چیز است:
▫️اول آنکه متکلم اهلیت
سخن‌گفتن در آن موضوع را داشته باشد، و اختلاف علما در این باره را بشناسند، و عقاید
علما در این باره را بداند، وگرنه ضرب در صفر کردن او و رسوا کردن او از واجب‌ترین
واجبات است. زیرا وارد شدن شخص عامی در این قضایا (که از تقلید مذاهب اربعه خارج شده است) از منکرترین
منکرات است چنانکه آثار آن را به وضوح مشاهده می‌کنیم اینکه دارند جمهور علمای اهل سنت را متهم به
کفر و شرک می‌کنند.
▫️دوم آنکه متکلم باید
نسبت به علمای مخالف با احترام صحبت بکند
وگرنه کسی که برای علمای اهل سنت احترامی نگذارد، الرویبضه‌ای
است که هیچ حرمتی ندارد و با شدید‌ترین کلام تخریب خواهد شد. و این جزای عمل اوست
چراکه در شریعت رب العالمین با جهل و نادانی حرف زده است و به علمای دین و وارثان
خاتم النبیین زبان درازی کرده است. {وجزاء سيئة سيئة مثلها}، عامی را چه رسد که به
معارضه با عالمان برخیزد؟
و از این باب سخن حافظ ابن عساکر رحمه الله
است که فرمود: «إنما نحترمك ما احترمت الأئمة!»
بلکه آنکه بدون تخصص در دقیق‌ترین و حساس‌ترین
مسائل دین وارد شود، به خداوند متعال احترام نگذاشته، پس تکریم او ظلم و سکوت جنایت
و سنت‌کردن سیئه‌ای است که از یک خشت آغاز شده و تا ثریا خواهد رفت.
#مجاهد_دین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر