هدایة الخوارج في تصحیح الکوارث (1)

متأثران از افکار خوارج و مبتدعان در امر توحید و شرک (وهابیت و أذنابش)، با استناد به آیۀ: {وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنْبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَائِمًا} [یونس: 12]

«هنگامی که به انسان ناراحتی و بلائی می‌رسد، چه بر پهلو خوابیده، و چه نشسته، و چه ایستاده باشد (برای رفع مشکل) ما را به کمک می‌خواند».

چنین استدلال می‌کنند که: مقتضای فطرت انسان چنین است که هرچه در فسق و فجور هم فرو رفته باشد، در هنگام شدائد جز به سوی خدا رو نمی‌کند! ولذا آنانکه در زمان شدائد به یاد خدا نیستند و به مخلوقان ضعیفی چون خود رو می‌کنند، بر فطرت‌شان غبار بس بزرگی نشسته است...!

👈در پاسخ به آنها می‌گوییم: این آیه در خطاب به مشرکان قریش است، کسانی که صفات آنها چنین بود که الله را یکتا نمی‌دانستند و ملائکه را شریکان و فرزندان او می‌دانستند و برای الله، اولیاء من الذل و نصیر و ظهیر و انداد قرار می‌دادند و در ربوبیت و إلهیت برای الله متعال شریک قائل بودند.

اما چون خوارج، نسبت به صفات مشرکان زمان پیامبر صلی الله علیه وسلم و حقیقت شرک آنان جاهل هستند، ظاهر این آیات را برای مومنان به کار می‌برند. سپس مومنانی که البته در شدائد هم به یاد خدا هستند را متهم به عدم به یاد خدا بودن می کنند، و سپس کمک گرفتن من‌باب اسباب از مخلوفات خدا را در حکم شریک قرار دادن آنها با خدا می‌دانند و این چنین جهل مرکبی نسبت به توحید و شرک دارند، سپس با نفی قانون اسباب خود را موحد هم می‌دانند!

👈 اما محض اطلاع وهابیت می‌گوییم که در روز قیامت انسان‌ها برای شفاعت شدن و شروع محاسبۀ اعمالشان نزد آدم سپس ابراهیم سپس موسی سپس عیسی و سپس محمد علیهم السلام می‌روند و به آنها رو می کنند. چنانکه روایت شفاعت مردم در روز قیامت را ابوهریره رضی الله عنه به تفصیل از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت کرده است.

و در روایتی دیگر از عبد الله بن عمر رضی الله عنه، این داستان با لفظ استغاثه آمده است، یعنی مردم از پیامبران استغاثه و کمک می‌گیرند. عبد الله بن عمر می‌گوید پیامبر صلی الله علیه وسلم می‌فرماید: «إِنَّ الشَّمْسَ تَدْنُو يَوْمَ الْقِيَامَةِ حَتَّى يَبْلُغَ الْعَرَقُ نِصْفَ الأُذُنِ، فَبَيْنَا هُمْ كَذَلِكَ #اسْتَغَاثُوا بِآدَمَ، ثُمَّ بِمُوسَى، ثُمَّ بِمُحَمَّدٍ صلى الله عليه وسلم».

ترجمه: «روز قیامت، خورشید به قدری نزدیک می‌شود که مردم (در اثر گرما) تا بناگوش غرق در عرق خواهند شد. در آن حال، ابتدا به آدم عليه السلام و سپس به موسی علیه السلام و سرانجام به محمد صلى الله عليه وسلم استغاثه خواهند کرد».

🗒 بخارى (1475).

❓از این خوارج مآبان می‌پرسیم، آیا مردم در آن زمان خدا را فراموش کرده بودند؟ یا همچنان به یاد خدا بودند و رو کردنشان به مخلوقاتی همانند خودشان از باب اخذ اسباب بوده است؟

❓پس چرا رو کردن مومنان به مخلوقاتی همانند خودشان را بدون قید و شرط برابر با فراموش کردن خدا می‌دانید؟

❓چرا نسبت به مشرکان قریش تا این حد حسن ظن دارید و از هر وسیله‌ای استفاده می‌کنید تا شرک آنها را تطهیر و توجیه کنید و آنها را موحد در ربوبیت جلوه می‌دهید، اما نسبت به مومنان تا این حد سوء ظن دارید که از هر وسیله‌ای استفاده می‌کنید تا آنها را بد تر از مشرکان قریش جلوه دهید؟؟ و توسل و استفاده از قانون اسباب توسط آنها را برابر با فراموش کردن خدا توسط آنها می دانید؟

❓آیا رو کردن مردم در قیامت به پیامبران و استغاثه به آنان به معنای فراموش کردن خدا بود؟ آیا شرک بود؟

▫️در حالی که پیامبران علیهم السلام به آن مردمی‌ که برای شفاعت به نزد آنها آمده بودند، نگفتند: شماها بخاطر طلب شفاعت از ما دچار شرک شدید!

▫️و به آنان نگفتند: شفاعت ملک خداست بروید و شفاعت ما را از الله طلب کنید!

▫️و به آنان نگفتند: با درخواست شفاعت از ما، غیر الله را به دعا خوانده‌اید و این آیه را برایشان نخواندند: ﴿فَلَا تَدۡعُواْ مَعَ ٱللَّهِ أَحَدٗا﴾!

▫️و به آنان نگفتند: که با طلب شفاعت از ما، ما را عبادت کردید و همانند مشرکانی شدید که می‌گفتند: ﴿مَا نَعۡبُدُهُمۡ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَآ إِلَى ٱللَّهِ زُلۡفَىٰٓ﴾.

▫️و به آنان نگفتند: همانند آن مشرکانی شدید که خداوند دربارۀ‌شان می‌فرماید: ﴿وَيَعۡبُدُونَ مِن دُونِ ٱللَّهِ مَا لَا يَضُرُّهُمۡ وَلَا يَنفَعُهُمۡ وَيَقُولُونَ هَٰؤُلَآءِ شُفَعَٰؤُنَا عِندَ ٱللَّهِ﴾ [يونس: 18] «و غیر از الله چیزهای را می‌پرستند که نه به آن‌ها زیانی می‌‌رساند و نه سودشان می‌بخشد، و می‌گویند: این‌ها شفیعان ما نزد الله هستند».

▫️و به آنان نگفتند: که چرا ما را همانند دربانیان پادشاهان تصور کرده‌اید تا شما نیازتان را به ما بگویید و ما نیازتان را به الله برسانم!

▫️و برای آنان این آیه را تلاوت نکردند: ﴿وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌۖ أُجِيبُ دَعۡوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ﴾ [البقرة: 186] «و چون بندگانم، از تو دربارۀ من بپرسند، بگو: به راستی که من نزدیکم، دعای دعاکننده را هنگامی‌که مرا بخواند؛ اجابت می‌کنم».

▫️و برای آنان ناقض دوم نجدیه را نخواندند و نگفتند: هرکس بین خود و الله وسائطی قرار بدهد و آنان را بخواند تا برایش شفاعت کند بدون قید و شرط دچار کفر شرک شده است!

👈 بلکه بر خلاف همۀ اینها، پیامبر صلی الله علیه وسلم به درخواست آنان پاسخ داده و برایشان درخواست شفاعت می‌کند!

#مجاهد_دین