پاسخ به شبهات ازدواج موقت (متعه)
نویسنده: مجاهد دین
قسمت پنجم
* بررسی روایت لولا إن عمر نهى عن المتعة ما زنى إلا شقي
* سعد بن ابی وقاص و متعه نزد وی
* ابن جریج و متعه نزد وی
شبهه ی شیعه:
بررسی روایت لولا إن عمر نهى عن المتعة ما زنى إلا شقي
ابن جرير طبري و سيوطي در تفسيرشان از امير مومنان علي عليه السلام نقل مي کنند که فرمود:
عن الحكم قال : قال علي رضي الله عنه : لولا إن عمر رضي الله عنه نهى عن المتعة ما زنى إلا شقي.
حکم میگوید اگر عمر از متعه نهي نمي کرد جز افراد بد بخت زنا نمي کرد.
تفسير الطبري 5 ص 9 ، تفسير الثعلبي ، تفسير الرازي 3 ص 200 ، تفسير أبي حيان 3 ص 218 ، تفسير النيسابوري ، الدر المنثور 2 ص 140 بعدة طرق.
پاسخ:
این روایت قبل از هر چیز منقطع است و علاوه بر اینکه از نظر اهل سنت دروغ میباشد حتی از نظر رجال شناسان شیعه نیز مردود و موضوع و دروغ میباشد.
راوی این روایت حکم بن عتیه میباشد که ثقه نیست و مورد طعن اردبیلی الحلی دیگر علمای شیعه میباشد.
قال الطوسي: الحكم بن عتيبة أبو محمد الكوفي الكندي مولى زيدي بتري. در رجالش صفحه 171
وقال الحلي: الحكم بن عتيبة مذموم من فقهاء العامة .مورد مذمت است.
در رجالش ص218.
ابن داود الحلی این راوی را در رجالش در قسم دوم آورده است که اختصاص دارد به مجهولین و مجروحین و درباره اش میگوید: الحکم بن عتیبه زيدي بتري. یعنی او از فرقه زیدی بتری است.
ابن داود الحلي در رجالش ص243.
وقال الأردبيلي: روى الكشي في ذمه روايات كثيرة . اردبیلی میگوید الکشی در ذم او روایات کثیری دارد.
در جامع الرواة 1 جلد ص 266.
مجلسی هم روایتی در بحار الانوار آورده است از طریق مفضل بن عمر.
عن المفضل بن عمر يقول المفضل للصادق (ع) : يا مولاي فالمتعة قال المتعة حلال طلق .... وقول أمير المؤمنين (ع) : لعن الله ابن الخطاب فلولاه ما زنى إلا شقي أو شقية لأنه كان يكون للمسلمين غناء في المتعة عن الزنا. بحار الانوار 103/305 و بحراني در حدائق 24/116.
قال النجاشي: المفضل بن عمر أبو عبد الله وقيل أبو محمد الجعفي الكوفي ، فاسد المذهب ! مضطرب الرواية لا يعبأ به و قيل : أنه كان خطابيا و قد ذكرت له مصنفات لا يعول عليها و إنما ذكره للشرط الذي قدمناه له .
نجاشی هم میگوید فاسد المذهب است و مضطرب الروایه
در رجالش جلد 2 ص359 -360
ابن الغضائري در مجمع الرجال للقهبائي و حلي در رجالش وأبو داود الحلي میگویند: که او ضعیف است و از غلاة است و جایز نیست حدیثش نوشته شود
المفضل بن عمر الجعفي أبو عبد الله ضعيف متهافت مرتفع القول خطابي وقد زيد عليه شيء كثير وحمل الغلاة في حديثه حملا عظيما ولا يجوز أن يكتب حديثه .
مجمع الرجال للقهبائي 6/131 والحلي در رجالش ص258 وأبو داود الحلي در رجالش ص280
یعنی: المفضل بن عمر الجعفي أبوعبدالله ضعيف بي اعتبار واز فرقة خطابية است وچيزهاي زيادي درموردش گفته شده وغلاة از احاديث او زياد استفاده كردند و جايز نيست احاديث نوشته شود.
وقال الأردبيلي: وروى روايات غير نقية الطريق في مدحه وأورد الكشي أحاديث تقتضي مدحه والثناء عليه لكن طرقها غير نقية كلها ، وأحاديث تقتضي ذمه والبراءة منه وهي أقرب إلى الصحة فالأولى عدم الاعتماد والله أعلم.
در جامع الرواة جلد2 ص 258 – 259
اردبیلی هم میگوید روایاتی در مدحش آمده است خالی از اشکال نیستند كشي أحاديثي را ذكر كرده كه اقتضاي مدح وثنا بر او دارد أما طرق اين احاديث خالي از علت نيست و در کل روایاتی که در ذم و برائت جستن از او آمده است به صحت و درستی نزدیک تر است و اولا در عدم اعتماد کردن به او میباشد. و الله اعلم.
کشی هم با سند صحیح و معتر از اسماعیل بن جابز آورده است که أبو عبد الله گفت: ائت المفضل وقل له يا كافر يا مشرك ما تريد إلى ابني تريد أن تقتله؟
الكشي در رجالش. ص322
یعنی نزد مفضل برو و بگو ای کافر ای مشرک چکار با پسر من داری؟ آیا میخواهی او را بکشی؟
پس روایتی که در نزد شیعه مردود است و کذب بودن آن واضح است نمیتواند دلیلی برای شهوت گرائی روافض باشد و زنا را در لباس اسلام برای آنها جایز کند.
ما کتب شیعه را قبول و حجت نمی دانیم و برای اقامه ی حجت باید از کتب حدیثی ما دلیل بیاورند بر حلال بودن صیغه نه از کتب خودشان چون وضع کتابهایشان بسیار خراب است و حدیث صحیحی که دال بر حرمت صیغه است را نیز حمل بر تقیه میکنند و با این حال چطور کتاب آنها برای ما حجت خواهد بود؟
شبهه شیعه:
سعد بن ابی وقاص و متعه نزد وی
شیعه میگوید در منابع زیر وی متعه کرد است
صحيح مسلم ج2 ص 898 کتاب الحج باب جواز التمتع چاپ دار احياء التراث العربي بيروت
مسند أحمد بن حنبل ج1 ص181 چاپ موسسة قرطبه مصر و...
پاسخ:
در صحیح مسلم آمده است:
وَحَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ مَنْصُورٍ وَابْنُ أَبِى عُمَرَ جَمِيعًا عَنِ الْفَزَارِىِّ - قَالَ سَعِيدٌ حَدَّثَنَا مَرْوَانُ بْنُ مُعَاوِيَةَ - أَخْبَرَنَا سُلَيْمَانُ التَّيْمِىُّ عَنْ غُنَيْمِ بْنِ قَيْسٍ قَالَ سَأَلْتُ سَعْدَ بْنَ أَبِى وَقَّاصٍ - رضى الله عنه - عَنِ الْمُتْعَةِ فَقَالَ فَعَلْنَاهَا وَهَذَا يَوْمَئِذٍ كَافِرٌ بِالْعُرُشِ. يَعْنِى بُيُوتَ مَكَّةَ.مسلم حدیث 3028
غنیم بن قیس گفت از سعد بن ابی وقاص درباره ی متعه پرسیدم گفت انجام میدادیم و او یعنی معاویه آن زمان کافر بود.
این روایت تصریح دارد بر اینکه متعه در ابتدای اسلام و قبل از فتح مکه که معاویه مسلمان شد انجام می شد. و هیچ اشاره ای به بعد از حرام شدن آن ندارد.و همه میدانند که جنگ خیبر در قبل از فتح مکه رخ داده است. پس سعد بن ابی وقاص در قبل از فتح مکه که هنوز مباح بود متعه کرده است. و سپس بعد از آن حرام شد. و عمل زمان حلال بودن دلیل حساب نمیشود همانطور که در بالا آمد که سیدنا علی در زمان حلال بودن شراب ، شراب نوشیده است.
اما اگر سعد بن ابی وقاص میگفت که متعه میکردیم و در آن زمان معاویه اسلام آورده بود آن وقت ثابت میشد که حرام اعلام شدن متعه صحیح نبوده اند.
پس روایتی که شیعه به آن چنگ زد بسیار بی ارتباط بود. عمل شیعه مثل شخصی میباشد که در آب غرق شده و برای نجات خود آخرین دست و پاهای خود را میزند. شیعه نیز برای اثبات متعه به هر چیزی استناد میکند بی خبر از اینکه آن چیزی که به آن استناد کرده است در رد خودش میباشد.
شبهه شیعه:
ابن جریج و متعه نزد وی
عبد العزيز بن عبد الملک بن جريج 90 زن متعه اي داشت :
1- قال أبو غسان زنيج سمعت جريرا الضبي يقول كان ابن جريج يرى المتعة تزوج بستين إمرأة وقيل إنه عهد إلى أولاده في أسمائهن لئلا يغلط أحد منهم ويتزوج واحدة مما نكح أبوه بالمتعة
جرير مي گفت که نظر ابن جريج حليت متعه بود . او با 90 زن متعه کرد و گفته شده است که او نام ايشان را به اولادش گفت تا مبادا کسي از ايشان به اشتباه افتاده و با زني از زناني که پدرش با ايشان متعه کرده بود ازدواج کند!!!
سير أعلام النبلاء ج6/ص331
2- وقال محمد بن عبد الله بن عبد الحكم سمعت الشافعي يقول استمتع ابن جريج بتسعين امرأة حتى إنه كان يحتقن في الليل بأوقية شيرج طلبا للجماع
سير أعلام النبلاء ج6/ص333
از شافعي شنيدم که مي گفت : ابن جريج با 90زن متعه کرد ؛ حتي او شبها يک ظرف روغن کنجد به خود تنقيه مي کرد تا بتواند نزديکي کند !!!
پاسخ:
ابن جریج در آخر عمر خود از از متعه رجوع کرد و به حرام بودن آن پی برده است.
نگاه شرح النووي على صحيح مسلم 5/202، شرح معاني الآثار 3/27، أحكام القرآن للجصــاص 2/187، تحريم نكاح المتعة للمقدسي ص203 .
امام أبي عوانة يعقوب بن إسحاق الاسفرائني در مسندش آورده است:
حدثنا محمد بن إسحاق الصغاني، ويحيى بن أبي طالب، قالا: حدثنا عبد الوهاب بن عطاء، قال: أنبا عبد الملك بن جريج، عن عبد العزيز بن عمر، أن الربيع بن سبرة حدثه، عن أبيه، قال: خرجنا مع رسول الله - صلى الله عليه وسلم -، حتى إذا كنا بعسفان قال: استمتعوا بهذه النساء. قال: فجئت أنا وابن عمي إلى امرأة ببردين، فنظرت فإذا برد ابن عمي خير من بردي، وإذا أنا أشب منه. قالت: برد كبرد. قال: فتزوجتها، فاستمتعت منها على ذلك البرد أياما، حتى إذا كان يوم التروية، قام النبي - صلى الله عليه وسلم - بين الحجر والركن فقال: ألا إني كنت أمرتكم بهذه المتعة، وإن الله قد حرمها إلى يوم القيامة، فمن كان استمتع من امرأة، فلا يرجع إليها، وإن كان بقي من أجله شيء، فلا يأخذ منها مما أعطاها شيئا قال ابن جريج يومئذ: اشهدوا أني قد رجعت عنها بعد ثمانية عشر حديثا أروي فيها لا بأس بها.
مسند أبي عوانة جلد 3ص31 حدیث 4087 . التلخيص الخبير جلد 3ص 160.
یعنی: شاهد باشید که من برگشتم از نکاح متعه بعد اینکه 18 حدیث درباره اش روایت کرده بودم که گفته بودم متعه مشکلی ندارد.
در ضمن علمای قدیم مردم را بر حذر میکردند از مذهب اهل مکه و پیروان قول ابن عباس درباره ی متعه و بر حذر میکردند مردم را از مذهب اهل کوفه در مورد نبیذ و پیروان قول ابن مسعود. و همچنین از اهل مدینه درباره ی غناء.
و طبق روایات صحیح و ادله ی قویی که در ذکر حرمت نکاح موقت آورده شد دیگر جایی برای شبهه باقی نخواهد ماند. و عمل این افراد به خاطر جهل آنان به حرمت متعه می باشد.
نویسنده: مجاهد دین
قسمت پنجم
* بررسی روایت لولا إن عمر نهى عن المتعة ما زنى إلا شقي
* سعد بن ابی وقاص و متعه نزد وی
* ابن جریج و متعه نزد وی
شبهه ی شیعه:
بررسی روایت لولا إن عمر نهى عن المتعة ما زنى إلا شقي
ابن جرير طبري و سيوطي در تفسيرشان از امير مومنان علي عليه السلام نقل مي کنند که فرمود:
عن الحكم قال : قال علي رضي الله عنه : لولا إن عمر رضي الله عنه نهى عن المتعة ما زنى إلا شقي.
حکم میگوید اگر عمر از متعه نهي نمي کرد جز افراد بد بخت زنا نمي کرد.
تفسير الطبري 5 ص 9 ، تفسير الثعلبي ، تفسير الرازي 3 ص 200 ، تفسير أبي حيان 3 ص 218 ، تفسير النيسابوري ، الدر المنثور 2 ص 140 بعدة طرق.
پاسخ:
این روایت قبل از هر چیز منقطع است و علاوه بر اینکه از نظر اهل سنت دروغ میباشد حتی از نظر رجال شناسان شیعه نیز مردود و موضوع و دروغ میباشد.
راوی این روایت حکم بن عتیه میباشد که ثقه نیست و مورد طعن اردبیلی الحلی دیگر علمای شیعه میباشد.
قال الطوسي: الحكم بن عتيبة أبو محمد الكوفي الكندي مولى زيدي بتري. در رجالش صفحه 171
وقال الحلي: الحكم بن عتيبة مذموم من فقهاء العامة .مورد مذمت است.
در رجالش ص218.
ابن داود الحلی این راوی را در رجالش در قسم دوم آورده است که اختصاص دارد به مجهولین و مجروحین و درباره اش میگوید: الحکم بن عتیبه زيدي بتري. یعنی او از فرقه زیدی بتری است.
ابن داود الحلي در رجالش ص243.
وقال الأردبيلي: روى الكشي في ذمه روايات كثيرة . اردبیلی میگوید الکشی در ذم او روایات کثیری دارد.
در جامع الرواة 1 جلد ص 266.
مجلسی هم روایتی در بحار الانوار آورده است از طریق مفضل بن عمر.
عن المفضل بن عمر يقول المفضل للصادق (ع) : يا مولاي فالمتعة قال المتعة حلال طلق .... وقول أمير المؤمنين (ع) : لعن الله ابن الخطاب فلولاه ما زنى إلا شقي أو شقية لأنه كان يكون للمسلمين غناء في المتعة عن الزنا. بحار الانوار 103/305 و بحراني در حدائق 24/116.
قال النجاشي: المفضل بن عمر أبو عبد الله وقيل أبو محمد الجعفي الكوفي ، فاسد المذهب ! مضطرب الرواية لا يعبأ به و قيل : أنه كان خطابيا و قد ذكرت له مصنفات لا يعول عليها و إنما ذكره للشرط الذي قدمناه له .
نجاشی هم میگوید فاسد المذهب است و مضطرب الروایه
در رجالش جلد 2 ص359 -360
ابن الغضائري در مجمع الرجال للقهبائي و حلي در رجالش وأبو داود الحلي میگویند: که او ضعیف است و از غلاة است و جایز نیست حدیثش نوشته شود
المفضل بن عمر الجعفي أبو عبد الله ضعيف متهافت مرتفع القول خطابي وقد زيد عليه شيء كثير وحمل الغلاة في حديثه حملا عظيما ولا يجوز أن يكتب حديثه .
مجمع الرجال للقهبائي 6/131 والحلي در رجالش ص258 وأبو داود الحلي در رجالش ص280
یعنی: المفضل بن عمر الجعفي أبوعبدالله ضعيف بي اعتبار واز فرقة خطابية است وچيزهاي زيادي درموردش گفته شده وغلاة از احاديث او زياد استفاده كردند و جايز نيست احاديث نوشته شود.
وقال الأردبيلي: وروى روايات غير نقية الطريق في مدحه وأورد الكشي أحاديث تقتضي مدحه والثناء عليه لكن طرقها غير نقية كلها ، وأحاديث تقتضي ذمه والبراءة منه وهي أقرب إلى الصحة فالأولى عدم الاعتماد والله أعلم.
در جامع الرواة جلد2 ص 258 – 259
اردبیلی هم میگوید روایاتی در مدحش آمده است خالی از اشکال نیستند كشي أحاديثي را ذكر كرده كه اقتضاي مدح وثنا بر او دارد أما طرق اين احاديث خالي از علت نيست و در کل روایاتی که در ذم و برائت جستن از او آمده است به صحت و درستی نزدیک تر است و اولا در عدم اعتماد کردن به او میباشد. و الله اعلم.
کشی هم با سند صحیح و معتر از اسماعیل بن جابز آورده است که أبو عبد الله گفت: ائت المفضل وقل له يا كافر يا مشرك ما تريد إلى ابني تريد أن تقتله؟
الكشي در رجالش. ص322
یعنی نزد مفضل برو و بگو ای کافر ای مشرک چکار با پسر من داری؟ آیا میخواهی او را بکشی؟
پس روایتی که در نزد شیعه مردود است و کذب بودن آن واضح است نمیتواند دلیلی برای شهوت گرائی روافض باشد و زنا را در لباس اسلام برای آنها جایز کند.
ما کتب شیعه را قبول و حجت نمی دانیم و برای اقامه ی حجت باید از کتب حدیثی ما دلیل بیاورند بر حلال بودن صیغه نه از کتب خودشان چون وضع کتابهایشان بسیار خراب است و حدیث صحیحی که دال بر حرمت صیغه است را نیز حمل بر تقیه میکنند و با این حال چطور کتاب آنها برای ما حجت خواهد بود؟
شبهه شیعه:
سعد بن ابی وقاص و متعه نزد وی
شیعه میگوید در منابع زیر وی متعه کرد است
صحيح مسلم ج2 ص 898 کتاب الحج باب جواز التمتع چاپ دار احياء التراث العربي بيروت
مسند أحمد بن حنبل ج1 ص181 چاپ موسسة قرطبه مصر و...
پاسخ:
در صحیح مسلم آمده است:
وَحَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ مَنْصُورٍ وَابْنُ أَبِى عُمَرَ جَمِيعًا عَنِ الْفَزَارِىِّ - قَالَ سَعِيدٌ حَدَّثَنَا مَرْوَانُ بْنُ مُعَاوِيَةَ - أَخْبَرَنَا سُلَيْمَانُ التَّيْمِىُّ عَنْ غُنَيْمِ بْنِ قَيْسٍ قَالَ سَأَلْتُ سَعْدَ بْنَ أَبِى وَقَّاصٍ - رضى الله عنه - عَنِ الْمُتْعَةِ فَقَالَ فَعَلْنَاهَا وَهَذَا يَوْمَئِذٍ كَافِرٌ بِالْعُرُشِ. يَعْنِى بُيُوتَ مَكَّةَ.مسلم حدیث 3028
غنیم بن قیس گفت از سعد بن ابی وقاص درباره ی متعه پرسیدم گفت انجام میدادیم و او یعنی معاویه آن زمان کافر بود.
این روایت تصریح دارد بر اینکه متعه در ابتدای اسلام و قبل از فتح مکه که معاویه مسلمان شد انجام می شد. و هیچ اشاره ای به بعد از حرام شدن آن ندارد.و همه میدانند که جنگ خیبر در قبل از فتح مکه رخ داده است. پس سعد بن ابی وقاص در قبل از فتح مکه که هنوز مباح بود متعه کرده است. و سپس بعد از آن حرام شد. و عمل زمان حلال بودن دلیل حساب نمیشود همانطور که در بالا آمد که سیدنا علی در زمان حلال بودن شراب ، شراب نوشیده است.
اما اگر سعد بن ابی وقاص میگفت که متعه میکردیم و در آن زمان معاویه اسلام آورده بود آن وقت ثابت میشد که حرام اعلام شدن متعه صحیح نبوده اند.
پس روایتی که شیعه به آن چنگ زد بسیار بی ارتباط بود. عمل شیعه مثل شخصی میباشد که در آب غرق شده و برای نجات خود آخرین دست و پاهای خود را میزند. شیعه نیز برای اثبات متعه به هر چیزی استناد میکند بی خبر از اینکه آن چیزی که به آن استناد کرده است در رد خودش میباشد.
شبهه شیعه:
ابن جریج و متعه نزد وی
عبد العزيز بن عبد الملک بن جريج 90 زن متعه اي داشت :
1- قال أبو غسان زنيج سمعت جريرا الضبي يقول كان ابن جريج يرى المتعة تزوج بستين إمرأة وقيل إنه عهد إلى أولاده في أسمائهن لئلا يغلط أحد منهم ويتزوج واحدة مما نكح أبوه بالمتعة
جرير مي گفت که نظر ابن جريج حليت متعه بود . او با 90 زن متعه کرد و گفته شده است که او نام ايشان را به اولادش گفت تا مبادا کسي از ايشان به اشتباه افتاده و با زني از زناني که پدرش با ايشان متعه کرده بود ازدواج کند!!!
سير أعلام النبلاء ج6/ص331
2- وقال محمد بن عبد الله بن عبد الحكم سمعت الشافعي يقول استمتع ابن جريج بتسعين امرأة حتى إنه كان يحتقن في الليل بأوقية شيرج طلبا للجماع
سير أعلام النبلاء ج6/ص333
از شافعي شنيدم که مي گفت : ابن جريج با 90زن متعه کرد ؛ حتي او شبها يک ظرف روغن کنجد به خود تنقيه مي کرد تا بتواند نزديکي کند !!!
پاسخ:
ابن جریج در آخر عمر خود از از متعه رجوع کرد و به حرام بودن آن پی برده است.
نگاه شرح النووي على صحيح مسلم 5/202، شرح معاني الآثار 3/27، أحكام القرآن للجصــاص 2/187، تحريم نكاح المتعة للمقدسي ص203 .
امام أبي عوانة يعقوب بن إسحاق الاسفرائني در مسندش آورده است:
حدثنا محمد بن إسحاق الصغاني، ويحيى بن أبي طالب، قالا: حدثنا عبد الوهاب بن عطاء، قال: أنبا عبد الملك بن جريج، عن عبد العزيز بن عمر، أن الربيع بن سبرة حدثه، عن أبيه، قال: خرجنا مع رسول الله - صلى الله عليه وسلم -، حتى إذا كنا بعسفان قال: استمتعوا بهذه النساء. قال: فجئت أنا وابن عمي إلى امرأة ببردين، فنظرت فإذا برد ابن عمي خير من بردي، وإذا أنا أشب منه. قالت: برد كبرد. قال: فتزوجتها، فاستمتعت منها على ذلك البرد أياما، حتى إذا كان يوم التروية، قام النبي - صلى الله عليه وسلم - بين الحجر والركن فقال: ألا إني كنت أمرتكم بهذه المتعة، وإن الله قد حرمها إلى يوم القيامة، فمن كان استمتع من امرأة، فلا يرجع إليها، وإن كان بقي من أجله شيء، فلا يأخذ منها مما أعطاها شيئا قال ابن جريج يومئذ: اشهدوا أني قد رجعت عنها بعد ثمانية عشر حديثا أروي فيها لا بأس بها.
مسند أبي عوانة جلد 3ص31 حدیث 4087 . التلخيص الخبير جلد 3ص 160.
یعنی: شاهد باشید که من برگشتم از نکاح متعه بعد اینکه 18 حدیث درباره اش روایت کرده بودم که گفته بودم متعه مشکلی ندارد.
در ضمن علمای قدیم مردم را بر حذر میکردند از مذهب اهل مکه و پیروان قول ابن عباس درباره ی متعه و بر حذر میکردند مردم را از مذهب اهل کوفه در مورد نبیذ و پیروان قول ابن مسعود. و همچنین از اهل مدینه درباره ی غناء.
و طبق روایات صحیح و ادله ی قویی که در ذکر حرمت نکاح موقت آورده شد دیگر جایی برای شبهه باقی نخواهد ماند. و عمل این افراد به خاطر جهل آنان به حرمت متعه می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر