غلو دروازه ایست به سوی انحراف در دین و
افتادن در افراط و تفریط، و نه تنها غلو در دین، بلکه غلو در هرچیزی مذموم است و
اگر در هرچیزی افراط و تفریط رخ دهد ناپسند بوده و زیان‌های مختلفی به همراه دارد.
و همواره در طول تاریخ غالیان با غلو در دین باعث ضربه‌زدن به خود و دیگران و دین
بوده ند و ضرر غالیان از عاصیان بیشتر است چون اهل غلو، آنچه که ابداع کرده‌اند
را همان دین و شریعت و حدود خداوند می‌پندارند و با کج فهمی که دارند فکر می‌کنند
بهترین عمل را انجام می‌دهند، اما نمی‌دانند که زیان‌بار و خسارت‌مند شده‌اند و
چون به بدعت خود پی نمی‌برند پس به فکرشان هم نمی‌آید که از آن توبه کنند، چون
آنچه که بر آن هستند را همان دین می‌دانند و با خود می‌گویند که چگونه از دین توبه
کنم؟ و متوجه کردن اهل غلو به اشتباه و غلوشان کاری دشوار است و کسی که خداوند به
او ارادۀ خیر داشته باشد و نیّتش خالص باشد خداوند او را به حال خود رها نخواهد
کرد. بی‌گمان قلب بندگان در بین دو انگشت از انگشتان خداوند رحمان است و هرگونه که
بخواند قلب‌ها را منقلب کرده و می‌گرداند. از الله سبحان می‌خواهم که قلب ما و همۀ
مسلمانان را به بهترین حالت منقلب گرداند.
غلو مانند یک ویروس خطرناک است که به درون
عقیدۀ شخص مسلمان می‌افتد و او را نسبت به مسلمانان بد بین کرده و او را گوشه‌گیر
و از جامعه جدا کرده و به عمل کم و ناقص خودش غرّه می‌نماید و می‌گوید من خوب هستم
و بر صراط مستقیم هستم و دیگران بد هستند و در خطا و گناه غرق شده‌اند! شخص غالی
دیدش به دنیا عوض می‌شود، به جای دیدن نقاط مثبت و خوبی‌ها و زیبایی‌ها، به دنبال
دیدن نقاط منفی و عیب‌ها و اشتباهات مردم است، شخص غالی به جای وارد کردن مردم به
دین، در صدد اثبات کفر آنان و خارج کردن آنان از دین است. شخص غالی جهاد و قتال را
هدف می‌داند نه وسیله، و برای رسیدن به هدفش هم نیاز دارد که افرادی از مسلمانان را
پیدا کند که به عنوان مرتد با آنان قتال کند یا حد اقل آنان را هجر گوید، برای
همین می‌بینی که دایرۀ دین را چنان تنگ کرده است که خیلی راحت می‌تواند به نیازش
که همان اثبات ارتداد یا کفر دیگر مسلمانان است، برسد. در حالی که بد بینی او و
سخت‌گیری او، در نهایت او را از خودش و دین و مردم و جامعه خسته و دلسرد می‌کند و
آخر سر تنها خودش پشیمان خواهد شد. و شگفت انگیز است که این غالیان در خیال خود
مومن و متقی‌هایی هستند که از کثرت سجود پیشانی‌هایشان پینه بسته است و خود را
خدایی می‌دانند، ولی مردم برای در امان ماندن از شرشان به خدا پناه می‌برند! و
اکثر غالیان جوانان کم سن و سالی هستند که چیز دیگری را به عنوان سبقت اذهان
ندارند و به یک باره وارد این مسیر می‌شوند و کسانی که آنان را به این شکل غالی
تربیت می‌کنند مقصر اصلی هستند، کسانی که چنین به این نو آموزان تلقین می‌کنند و
یاد می‌دهند که فقط آن‌ها هستند که امروز جزو طایفۀ منصوره شده‌اند و مردم در
گمراهی و هلاکت هستند و آن‌ها را چنان تند و محدود و چشم و گوش بسته تربیت می‌کنند
که وقتی این افراد در کوچه و خیابان حرکت می‌کنند، به این دید به مردم نگاه می‌کنند
که فلانی کافر است فلان دیگری مرتد شده است و... . اینها تجربۀ زیادی از دین
ندارند و همانند خودرویی که در تاریکی شب با چراغش حرکت می‌کند، جز جلوی خودش را
نمی‌بیند و بسیار بسیار از چیزهای دیگر است که هنوز آن‌ها را نمی‌داند، اما چون او
را حماسی بار آورده‌اند موجب شده است که به خودش و علم بسیار محدود و عمل صالح
بسیار کمش غرّه شود و چنین به او تلقین شده که او جزو همان طایفۀ منصوره است و
هرکسی همانند او تفکر نکند از آن طایفه بیرون رفته و شامل طایفۀ هلاک شده، گشته
است. برای همین این افراد برایشان آسان و راحت است که همۀ امت را هم تکفیر کنند و
گمراه و مشرک بدانند، برای اینکه نزد آنان، آن‌ها دچار شرک شده‌اند! این افراد خود
را اهل توحید می‌دانند و با شعار توحید با مخالفانشان مخالفت می‌کنند و مخالفانشان
را مشرک و قبر پرست وصف می‌کنند در حالی که همه چیز به آن اطلاقی که می‌گویند نیست
و تفصیل‌های بسیاری دارد. و اگر من خودم حدود چند سال پیش از آن دسته افراد نبودم
چه بسا خواننده من را متهم به دروغ می‌کرد، و می‌گفت حقیقت را نگفته است. اما من
درد را چشیده‌ام و درمان را هم می‌دانم، برای همین برای درمان آن نیز حریص هستم. و
اگر در گذشته به ناحق و از روی بی‌علمی یا تقلید یا بخاطر عمل به نصوص مطلق، کسی
را به عینه تکفیر کرده‌ام که مستحق تکفیر نبوده، از آن توبه می‌کنم و کسی از اهل
قبله را بخاطر تاویل سائغی که دارد تکفیر نمی‌کنم و آرزو می‌کنم که همۀ مسلمانان
با هم متحد و یکپارچه شوند چون عزّت مسلمانان در چیزی جز اتحاد نمی‌باشد.
خداوند متعال می‌فرماید: ﴿وَأَطِيعُواْ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَلَا تَنَٰزَعُواْ
فَتَفۡشَلُواْ وَتَذۡهَبَ رِيحُكُمۡۖ وَٱصۡبِرُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلصَّٰبِرِينَ٤٦﴾ [الأنفال: 46]
«و الله و پیامبرش را اطاعت کنید، و با همدیگر
نزاع نکنید، که سست شوید، و قوت (و مهابت) شما از میان برود، و صبر کنید، بی‌گمان
الله با صابران است».
و می‌فرماید:
﴿وَٱعۡتَصِمُواْ بِحَبۡلِ ٱللَّهِ جَمِيعٗا وَلَا
تَفَرَّقُواْۚ وَٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ كُنتُمۡ أَعۡدَآءٗ
فَأَلَّفَ بَيۡنَ قُلُوبِكُمۡ فَأَصۡبَحۡتُم بِنِعۡمَتِهِۦٓ إِخۡوَٰنٗا وَكُنتُمۡ
عَلَىٰ شَفَا حُفۡرَةٖ مِّنَ ٱلنَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنۡهَاۗ كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ
ٱللَّهُ لَكُمۡ ءَايَٰتِهِۦ لَعَلَّكُمۡ تَهۡتَدُونَ١٠٣﴾ [آل عمران: 103]
«و همگی به ریسمان الله (= قرآن و اسلام)
چنگ زنید و پراکنده نشوید، و نعمت الله را بر خود یاد کنید، آنگاه که دشمنان (یکدیگر)
بودید، پس میان دل‌های شما الفت داد، آنگاه به (فضل) نعمت او برادر (یکدیگر) شدید،
و شما بر لبه گودلی از آتش بودید، (او) شما را از آن نجات داد این گونه الله آیات
خود را برای شما روشن می‌سازد، باشد که شما راه یابید».
بار الهی از گناهان ما در گذر و به اندازۀ
یک چشم به هم زدن نیز ما را به حال خود وا مگذار.
وصلی الله وسلم علی محمد وعلی آله وأتباعه إلی يوم الدين،
وآخر دعوانا أن الحمد لله رب العالمين
مجاهد دین
4 خرداد 1397 – 9 رمضان 1439
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر