🔹 وأمَّا مَنْ علمه غيرُ نافعٍ فليس له شغل سوى التكبر بعلمه على الناس، وإظهار فضل علمه عليهم ونسبتهم إلى الجهل، وتنقصهم ليرتفع بذلك عليهم وهذا من أقبح الخصال وأردئها، وربما نسب من كان قبله من العلماء إلى الجهل والغفلة والسهو، فيوجب له حب نفسه وحب ظهورها، وإحسان ظنه بها وإساءة ظنه بمن سلف، وأهل العلم النافع على ضد هذا يسيئون الظن بأنفسهم ويحسنون الظن بمن سلف من العلماء ويقرون بقلوبهم وأنفسهم بفضل من سلف عليهم وبعجزهم عن بلوغ مراتبهم والوصول إليها أو مقاربتها، ...وكان ابن المبارك إذا ذكر أخلاق من سلف ينشد:
لا تَعْرِضَنَّ بِذِكْرِنَا فِي ذِكْرِهِمْ *** لَيْسَ الصَّحِيحُ إِذَا مَشَى كَالْمُقْعَدِ
🔸ترجمه: «اما کسی که علم نافعی ندارد، شغلی جز: تکبر کردنِ با علمش بر مردم، و نشان دادن برتری علمش بر آنان و نسبت دادن مردم به جهل، و کم نشان دادن آنان تا خودش را بر آنان بالا ببرد، ندارد، و چنین چیزی از زشت ترین و پست ترین خصلت هاست. و چه بسا علمای قبل از خودش را به جهل و غفلت و سهو نسبت دهد و باعث می شود که حب نفس و حب خودنمایی در او بوجود آید و به خودش حسن ظن برده و به سلف سوء ظن ببرد. و اما کسانی که علم نافع دارند بر عکس اینها هستند و سوء ظن به نفس خودشان می برند و برای علمای سلف حسن ظن می برند و با قلب ها و جان هایشان به برتر بودن پیشینیانِ خودشان اقرار می کنند و به ناتوانی خودشان در رسیدن به مراتب آنان و وصول یا نزدیک شدن به آن اقرار می کنند. ... و ابن المبارک هنگامی که اخلاق سلف را ذکر می کرد، چنین می سرود:
بخاطر ذکر و یاد کردن ما از ذکر آنان رویگردانی نکن *** چنین کاری صحیح نیست چون حرکت ما به نسبت آنان همانند حرکت کردن نشسته است».
🗒بيان فضل علم السلف على علم للخلف، صص: 86-87.
اما امروز متاسفانه کسانی پیدا شده اند که با خواندن چهار جزوه و مقاله و بدون هیچ گونه رسوخی در علم شرعی، نفس خود را تزکیه می نمایند و خودشان را موحد و اصابت کننده در فهم توحید می دانند و علمای سلف ما از چهار مذهب اهل سنت را متهم به عدم شناخت شرک و توحید می کنند و کسانی مانند نووی و ابن قدامه و ابن حجر و ابن صلاح و قرطبی و .. را متهم به شرک و قبرپرستی می کنند و خودشان را موحد تر از آنان می دانند و گمان می کنند کسی جز آنان شرک و توحید را نفهمیده است! ولا حول ولا قوة إلا بالله.
مجاهد دین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر