ابن صلاح شهرزوری حدیث شناس کرد زبان (557 - 643هـ) صاحب کتاب مشهور «مقدمة ابن الصلاح» در علم حدیث و کتاب های مهم دیگری مانند «أدب المفتي والمستفتي»، «شَرحُ مشكِل الوَسِيطِ»، «صيانة صحيح مسلم من الإخلال والغلط وحمايته من الإسقاط والسقط»، «طبقات الفقهاء الشافعية»، «فتاوى ابن الصلاح» و... است.
👈وی شاگرد ابن قدامه مقدسی و ابن عساکر بود.
👈و از شاگردهای ایشان: قاضی ابن خلکان و امام نووی می باشد.
🔹ابن خلکان درباره او می گوید: «كان أحد فضلاء عصره في التفسير والحديث والفقه وأسماء الرجال وما يتعلق بعلم الحديث ونقل اللغة، وكانت له مشاركات في فنون عديدة، وكانت فتاويه سديدة، وهو أحد مشايخي الذي انتفعت بهم».
🔸ترجمه: «یکی از فاضلان زمانش بود در تفسیر و حدیث و فقه و اسماء رجال و آنچه که به علم حدیث و نقل لغت متعلق است و در فنون زیادی مشارکت داشت و فتاوایش راست و استوار بود. و او یکی از مشایخی بود که از آنها نفع بردم».
🔹امام ذهبی درباره او می گوید: «كان ذا جلالة عجيبة، ووقار وهيبة، وفصاحة، وعلم نافع، وكان متين الديانة، سلفي الجملة، صحيح النحلة، كاف عن الخوض في مزلات الأقدام، مؤمنا بالله، وبما جاء عن الله من أسمائه ونعوته، حسن البزة، وافر الحرمة، معظما ًعند السلطان، وكان مع تبحره في الفقه مجودا لما ينقله، قوي المادة من اللغة العربية، متفننا ً في الحديث، متصوفا ً، مكباً على العلم، عديم النظر في زمانه، وكانت العمدة في زمانه على فتاويه».
🔸ترجمه: «او (ابن صلاح) دارای جلالت عجیبی، و وقار و هیبت و فصاحت و علم نافعی بود. وی دیانت استواری داشت و در کل سلفی بود و مذهبش صحیح بود و از فرورفتن در لغزشگاه های قدم ها خودداری می کرد به خداوند و به آنچه از طرف خداوند آمده است نسبت به اسماء و وصفش مومن بود خوش جامه و حرمت بسیاری داشت و نزد سلطان، بزرگ و معظم بود...»
🔹ابن کثیر درباره او می گوید: «الإمام العلامة، مفتي الشام ومحدثها، وهو في عداد الفضلاء الكبار، وكان ديّنا ً، زاهداً، ورعا ً، ناسكا ً على طريق السلف الصالح، مع الفضيلة التامة في فنون كثيرة».
🔸ترجمه: «امام علامه مفتی و محدث شام، در شمار فضلای بزرگ است و او دین دار و زاهد و پرهیزگار و عابد بود و بر طریقه سلف صالح بود همراه با فضیلت کاملش در فنون بسیار».
👈 اکنون دقت کنید ابن صلاح شهرزوری رحمه الله می گوید که برآورده شدن نیاز و حاجات متوسلین نشانگر معجزات پیامبر صلی الله علیه وسلم است. و اصلا چنین چیری را شرک و قبر پرستی ندانسته است.
🔹ابن صلاح شهرزوری در فتاوایش می گوید: «حَتَّى لقد انتدب بعض الْعلمَاء لاستقصائها فَجمع مِنْهَا ألف معْجزَة وعددناه مقصرا إِذا فَوق ذَلِك بأضعاف لَا تحصى فَإِنَّهَا لَيست محصورة على مَا وجد مِنْهَا فِي عصره صلى الله عَلَيْهِ وَسلم بل لم تزل تتجدد بعده صلى الله عَلَيْهِ وَسلم على تعاقب العصور وَذَلِكَ أَن كرامات الْأَوْلِيَاء من أمته وإجابات المتوسلين بِهِ فِي حوائجهم ومغوثاتهم عقيب توسلهم بِهِ فِي شدائدهم براهين لَهُ صلى الله عَلَيْهِ وَسلم قواطع ومعجزات لَهُ سواطع وَلَا يعدها عد وَلَا يحصرها حد أعاذنا الله من الزيغ عَن مِلَّته وَجَعَلنَا من المهتدين الهادين بهديه وسنته». [فتاوى ابن الصلاح ج 1 ص 210].
🔸ترجمه: «حتی بعضی از علما معجزات پیامبر را تالیف کردند که هزار معجزه از آن جمع کردند و این تعداد کمی است برای اینکه چندین برابر این است که در شمار نمی آید و معجزات پیامبر محصور در زمان حیات ایشان نیست بلکه بعد از ایشان صلی الله علیه وسلم هم در گذر دوران ادامه دارد برای اینکه کرامات اولیای امتش و همچنین اجابت کردن توسل کنندگان به او (پیامبر) نسبت به حاجاتشان و استغاثه هایشان در پی توسلشان به او در سختی هایشان، براهین و دلایلی قاطع و معجزات روشنی برای ایشان صلی الله علیه وسلم است که حد و حصری ندارد، به خداوند پناه می بریم از کج شدن از ملتش و ما را از هدایت یافتگانِ هدایت کننده به هدایت و سنتش قرار دهد».
❓ اکنون نظر غلات درباره ابن صلاح شهرزوی چیست؟ لطفا پاسخ بدهند آیا تکفیر می شود یا نمی شود؟ آیا قبوری و مشرک است یا نیست؟ آیا گمراه بوده و توحید را نفهمیده است؟ یا توحید شما توحیدی جدید و بدعی است؟ 🤔
___________________
➖چندی پیش مطالبی درباره امام ابن صلاح شهرزوری رحمه الله نوشتم که ایشان اجابتِ توسل مردم در حاجاتشان به پیامبر صلی الله علیه وسلم بعد از وفاتش را جزو معجزات پیامبر به حساب آورده است و اصلا چنین چیزی را کفر و شرک و قبر پرستی ندانسته است.
➖و صریح سخن ایشان این بود: «فَإِنَّهَا لَيست محصورة على مَا وجد مِنْهَا فِي عصره صلى الله عَلَيْهِ وَسلم بل لم تزل تتجدد بعده صلى الله عَلَيْهِ وَسلم على تعاقب العصور وَذَلِكَ أَن كرامات الْأَوْلِيَاء من أمته وإجابات المتوسلين #بِهِ فِي حوائجهم ومغوثاتهم عقيب توسلهم #بِهِ فِي شدائدهم... »
ترجمه: « معجزات پیامبر محصور در زمان حیات ایشان نیست بلکه بعد از ایشان صلی الله علیه وسلم هم در گذر دوران ادامه دارد برای اینکه کرامات اولیای امتش و همچنین اجابت کردن توسل کنندگان به او (پیامبر) نسبت به حاجاتشان و استغاثه هایشان در پی توسلشان به او در سختی هایشان...».
👈حرف «بِهِ» ضمیر آن به پیامبر صلی الله علیه وسلم بر می گردد نه به اولیاء. یعنی نگفته است «المتوسلین #بهم فی حواحجهم» اگر اینگونه می گفت ضمیر در «بهم» به «الْأَوْلِيَاء» برمی گشت، اما «بِهِ» یعنی به پیامبر. در واقع توسل کنندگان در حاجت هایشان به پیامبر توسل کرده اند.
👈پس ابن صلاح سه امر را ذکر کرده به عنوان معجزات پیامبر. یکی: «كرامات الْأَوْلِيَاء من أمته». دوم: «وإجابات المتوسلين #بِهِ فِي حوائجهم». سوم: «ومغوثاتهم عقيب توسلهم #بِهِ فِي شدائدهم». این سه مورد را ذکر می کند و می گوید این سه مورد: براهین و دلایلی قاطع و معجزات روشنی برای ایشان صلی الله علیه وسلم است که حد و حصری ندارد.
❓آیا ابن صلاح، توحید و شرک را نفهمید؟ که توسل به پیامبر بعد از وفاتش را ذکر می کند و اجابت متوسلین را به عنوان معجزه برای پیامبر صلی الله علیه وسلم ذکر کرده است؟ آیا ابن صلاح قبوری و مشرک بود؟
🔻و نه تنها ابن صلاح بلکه بسیاری از علما و امامان دین چنین کاری را به عنوان شرک و قبر پرستی ندانسته اند.
➖این امام، الحافظ ابن المقرئ محمد بن ابراهیم اصفهانی است.
➖و این امام، الحافظ ابو الشیخ عبد الله بن محمد محدث اصفهان است.
➖و این امام حافظ، ثقه، محدث اسلام، سلیمان بن احمد الطبرانی است.
هرسه در مدینه ساکن بودند و دچار گرسنگی شدیدی شدند، امام المقرئ هنگام نماز عشاء نزد قبر پیامبر صلی الله علیه وسلم آمد و گفت: «يا رسول الله الجوع»؛ «ای رسول خدا، گرسنگی». طبرانی به او گفت: « اجلس ، فإما أن يكون الرزق ، أو الموت»؛ «بنشین، یا رزق می آید یا مرگ».
که چندی نمی گذرد دو جوان با کلی غذا نزد آنان می آیند و یکی از آنان می گوید پیامبر صلی الله علیه وسلم را در خواب دیدم و به من گفت که این غذا را برای شما بیاورم.
🗒 امام ذهبی در سیر اعلام النبلاء ج 16 صص 400-401 ، و همچنین در تاریخ الإسلام و طبقات الحفاظ این روایت را ذکر کرده است.
❓ آیا می گویید که این ائمه حدیث کفار و مشرک بودند و دین حق را نمی شناختند و فرق عبادت الله و عبادت قبرها را نمی دانستند؟ آیا آنان امامان دین بودند یا ائمه ضلال و گمراهی و قبر پرستی؟
❓اصلا بالفرض این روایت صحیح نباشد، آیا امام ذهبی با نقل این روایت دچار شرک نشده است که توسل این سه امام را در کتاب های متعددش ذکر کرده است و هیچ تذکری و ردی بر آن نداده است و چرا نگفته است این سه امام با استغاثه به پیامبر در گرسنگی شان دچار شرک و قبر پرستی شده اند؟ و چرا چنین چیزهایی را به عنوان فضایل و مناقب آنان ذکر کرده است؟
🔹و این امام الحسن بن ابراهیم الخلال است که می گوید: «ما أهمني أمر، فقصدت قبر موسى بن جعفر، فتوسلت به إلا سهل الله لي ما أحب»؛ «هرگاه مشکلی برای من پیش می آمد، قصد قبر موسی بن جعفر را می کردم و به او متوسل می شدم ، إلا اینکه خداوند آنچه که دوست داشتم را برایم آسان می نمود».
🗒این را خطیب بغدادی در تاریخ بغداد، ج 1 ص 442 و ابن الجوزی در المنتظم في تاريخ الملوک و الامم،ج 9 ص 89 روایت کرده اند.
🔹 و این امام محدث کبیر احمد بن الحسین البیهقی، صاحب السنن الکبری و شعب الإیمان است، در شعب الإیمان با سند خودش روایت کرده: «أَخْبَرَنَا أَبُو عَبْدِ اللهِ الْحَافِظُ، أَخْبَرَنِي أَبُو مُحَمَّدِ بْنُ زِيَادٍ، حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِسْحَاقَ الثَّقَفِيُّ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا إِسْحَاقَ الْقُرَشِيَّ، يَقُولُ: كَانَ عِنْدَنَا رَجُلٌ بِالْمَدِينَةِ إِذَا رَأَى مُنْكَرًا لَا يُمْكِنُهُ أَنْ يُغَيِّرَهُ أَتَى الْقَبْرَ، فَقَالَ:" أَيَا قَبْرَ النَّبِيِّ وَصَاحِبَيْهِ ... أَلَا يَا غَوْثَنَا لَوْ تَعْلَمُونَا»؛ «ابو عبد الله الحافظ به ما خبر داد، ابو محمد بن زیاد به من خبر داد، محمد بن اسحاق الثقفی برایمان تعریف کرد گفت: شنیدم ابو اسحاق القرشی می گفت: در مدینه مردی نزد ما بود که هرگاه منکری می دید که نمی توانست آن را تغییر دهد، نزد قبر پیامبر صلی الله علیه وسلم می آمد و می گفت: آهای ای قبر پیامبر و دو همراهش... الا ای فریادرس ما، کاش به ما یاد می دادید». [شعب الإیمان ج 6 ص 60].
👈و امام بیهقی بعد از ذکر این روایت هیچ چیزی به عنوان رد و انکار کردن آن نگفته است، و اگر چنین چیزی کفر و شرک بود چرا باید در کتابش آن را روایت می کرد؟ چرا بر آن سکوت کرد؟ یا نکند فکر می کنید که امام بیقهی نیز کافر و مشرک و قبوری بوده است؟
✔️و نمونه های این گونه موارد بسیار بسیار زیاد وجود دارد، سوال ما این است آیا این امامان احکام نماز و روزه و اصول فقه و... را یاد گرفتند اما توحید و شرک را یاد نگرفتند؟ و فرق بین توحید و شرک را نداستند؟
▫️اما اکنون کسانی آمده اند که بعد از 12 و 13 و 14 قرن، توحید را فهمیده اند و کسی غیر از آنان نداست شرک چیست تا اینکه آنها آمدند و زحمت تکفیر و مشرک خطاب کردن اکثریت علمای اسلام را کشیدند! توحیدی همچون توحید خوارج! توحیدی که بین «سبب و اکتساب» با «خلق و ایجاد» را نمی دانند.
به خود بیایید و دست از تکفیر علما بردارید.
با تشکر: مجاهد دین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر