فهم اشتباه نجدیه از شرک مشرکان، آنان را به تکفیر و مشرک دانستن اهل قبله کشاند.

این شیخ عبد الرحمن بن حسن نوه محمد بن عبد الوهاب، از علمای دعوت نجد است، که شخصی که درخواست دعا از میت می کند را ملحد و مشرک می داند و برای نمونه ابن حجر هیتمی را ذکر می کند، و ما پیشتر ثابت کردیم که علمای امت مانند امام نووی شافعی و ابن قدامه حنبلی و ابن حجر عسقلانی و قرطبی و ابن صلاح و ... همگی دقیقا از پیامبر صلی الله علیه وسلم درخواست دعا کرده اند.
پس طبق عقیده نجدیه، این علما مرتکب شرک شده اند و چون در شرک اکبر نیز عذر نمی آورند پس باید تکفیرشان کنند و برایشان رحمه الله نگویند. چنانکه امروزه افرادی از نجدیون دقیقا همین کار را می کنند، ولی عده ای دیگر یا بخاطر تقیه یا بخاطر جهل به مذهبشان، این علما را تکفیر نمی کنند و گمان می کنند عقیده آن علما نیز موافق شطحات و هجویات آنان است.!
پس فریب این علمای نجد را نخورید که هنگام ذکر اسم نووی و ابن قدامه و... رحمه الله می گویند، بلکه در واقع در نزد آنان این علما همگی کافر و مشرک هستند برای اینکه همه این علما به زعم باطل نجدی ها، مرتکب شرک اکبر شده و از میت درخواست دعا و شفاعت کرده اند.

🔹شیخ عبد الرحمن بن حسن می گوید:
«وليس عند هؤلاء الملاحدة ما يصدون به العامة عن أدلة الكتاب والسنة التي فيها النهي عن الشرك في العبادة إلا قولهم قال أحمد بن حجر الهيتمي، قال فلان، وقال فلان يجوز التوسل بالصالحين ونحو ذلك من العبارات الفاسدة. فنقول هذا وأمثاله ليسوا بحجة تنفع عند الله وتخلصكم من عذابه، بل الحجة ما في كتاب الله وسنة رسوله الثابتة عنه، وما أجمع عليه سلف الأمة وأئمتها، وما أحسن ما قال الإمام مالك رحمه الله: أَوَكلما جاءنا رجل أجدل من رجل نترك ما نزل به جبريل على محمد  صلى الله عليه وسلم لجدله. إذا عرف ذلك فالتوسل يطلق على شيئين فإن كان ابن حجر وأمثاله أرادوا سؤال الله بالرجل الصالح فهذا ليس في الشريعة ما يدل على جوازه، فإن كان أرادوا بالتوسل دعاء الميت والاستشفاع به فهذا هو شرك المشركين بعينه، والأدلة على بطلانه في القرآن كثيرة جدا».
🔸ترجمه: «و نزد آن ملحدان، چیزی که بوسیله آن، عوام را از ادله کتاب و سنت -که در آن نهی از شرک در عبادت وجود دارد- باز دارند، وجود ندارد مگر این سخنشان که ابن حجر هیتمی چنین گفت، فلانی چنین گفت، و فلانی گفت که توسل به صالحین جایز است و امثال این عبارات فاسد. پس می گوییم، این و امثال این حجتی نیستند که در نزد الله نفع برساند و از عذابش نجاتتان دهد، بلکه حجت آنچه که در کتاب الله و سنت ثابت شده از رسولش آمده، و آنچه که سلف و امامان امت بر آن اجماع کرده اند می باشد. و چه زیبا گفته است امام مالک رحمه الله:  آیا هربار که مردی نزد ما آمد که جدل کننده تر از مردی دیگر بود ما باید آنچه که جبرئیل بر محمد صلی الله علیه وسلم نازل کرده است را بخاطر جدل او رها کنیم؟ هرگاه این دانسته شد پس توسل بر دو چیز اطلاق می شود، پس اگر ابن حجر و امثال او منظورشان درخواست کردن از الله بوسیله مردی صالح است پس این در شریعت چیزی که دلالت بر جواز آن بکند وجود ندارد، و اگر منظورشان از توسل، دعای میت و درخواست شفاعت به وسیله اوست، پس این دقیقا همان شرک مشرکان است و ادله بر بطلان آن در قرآن بسیار زیاد است».
🗒 الدرر السنية ج 2 صص 112-113.

👈نگاه کنید چگونه ادعا می کند که درخواست دعا از میت (اینکه به میت بگویی برایم دعای خیری بکن)، دقیقا و عیناً همان شرک مشرکان است که  چنین ادعای باطلی، نشان دهنده جهل مرکبشان نسبت به شرک مشرکان عرب در زمان بعثت پیامبر صلی الله علیه وسلم است و مثل آب خوردن، خیل عظیمی از علمای اسلام را تکفیر کرده و مشرک می داند! به ادعای اینکه درخواست دعا از میت شرک اکبر است!
🔹و برای نمونه سخن ابن قدامه رحمه الله چنین است که به صراحت هرچه تمام تر پیامبر را مورد خطاب قرار داده و از او درخواست شفاعت می کند و می گوید:
«ثُمَّ تَأْتِي الْقَبْرَ فَتُوَلِّي ظَهْرَكَ الْقِبْلَةَ، وَتَسْتَقْبِلُ وَسَطَهُ، وَتَقُولُ: السَّلَامُ عَلَيْك أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكَاتُهُ،... اللَّهُمَّ إنَّك قُلْت وَقَوْلُك الْحَقُّ: ﴿وَلَوۡ أَنَّهُمۡ إِذ ظَّلَمُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ جَآءُوكَ فَٱسۡتَغۡفَرُواْ ٱللَّهَ وَٱسۡتَغۡفَرَ لَهُمُ ٱلرَّسُولُ لَوَجَدُواْ ٱللَّهَ تَوَّابٗا رَّحِيمٗا٦٤﴾ [النساء: 64]
وقَدْ أَتَيْتُك مُسْتَغْفِرًا مِنْ ذُنُوبِي، مُسْتَشْفِعًا بِك إلَى رَبِّي، فَأَسْأَلُك يَا رَبِّ أَنْ تُوجِبَ لِي الْمَغْفِرَةَ، كَمَا أَوْجَبْتهَا لِمَنْ أَتَاهُ فِي حَيَاتِهِ».
🔸ترجمه: «سپس نزد قبر رفته و پشتت را به قبله می‌کنی و رو به وسط قبر می‌کنی و می‌گویی: سلام بر تو ای پیامبر و رحمت و برکات الله بر تو باد... بار الهی بی گمان که تو گفتی و سخن تو حق است که: «و اگر آن‌ها هنگامی‌که بر خویشتن ستم می‌کردند، نزد تو می‌آمدند، و از الله طلب آمرزش می‌کردند، بی‌گمان الله را توبه‌پذیر مهربان می‌یافتند».
و به درستی که [ای پیامبر] من نزد تو آمده ام و از گناهانم طلب بخشایش می‌کنم، تو را نزد پروردگارم شفیع قرار می‌دهم، پس ای پروردگار، از تو می‌خواهم که مغفرتت را برایم واجب گردانی همانطور که برای کسی که در حیاتش نزد ایشان می‌آمد واجب می‌گرداندی».

🔹و سخن نووی رحمه الله چنین است: «ثم يرجعُ إلى موقفه الأوّل قُبالة وجهِ رسول الله صلى الله عليه وسلم فيتوسلُ به في حقّ نفسه، ويتشفعُ به إلى ربه سبحانه وتعالى».
🔸ترجمه: «سپس به جای اول خود، رو‌به‌روی صورتِ رسول خدا صلی الله علیه وسلم برگردد و برای خودش به او متوسل شود و او را نزد پروردگار پاک و والای خویش شفیع قرار دهد».

الله رحمت کند و راضی باد از عمر بن الخطاب که چه زیبا گفته است که گره های اسلام یکی به یکی باز می شود در صورتی که کسی در اسلام به دنیا بیاید و جاهلیت را نشناسد. «إنما تُنقض عرى الإسلام عروة عروة إذا نشأ في الإسلام من لم يعرف الجاهلية». متاسفانه بعد از 12 قرن افرادی آمدند که جهل مرکبی نسبت به جاهلیت و شرک مشرکان دارند و با موحد قرار دادن مشرکان در ربوبیت، آمدند و آنها را با مسلمانان یکسان و بلکه توحید آنان در ربوبیت را بهتر از مسلمانان دانستند و آیاتی که درباره مشرکان نازل شده بود را بر موحدان تطبیق دادند و بخاطر عدم شناخت شرک مشرکان، توحید را هم نشناخته و همچون خوارج در توحید گمراه شدند.


مجاهد دین