نزد غلات صوفیه و غلات نجدیه، ابلیس پیشوای عاشقان و سرآهنگ موحدان و مظهر توحید است!

درباره غلات صوفیه قبلا در این پست توضیحی دادم
https://t.me/rad_shobahat/1056


اما درباره غلات نجدیه، لازم است که بدانیم، غلات نجدیه، عمل سجده را ذاتا عملی عبادی می دانند و انجام سجده برای غیر الله را مطلقا کفر و شرک و عبادت غیر الله می دانند، بدون اینکه تفصیلی بین سجده عبادت و سجده تحیت بدهند.
نجدی ها میگویند سجده ملائکه برای آدم سجده عبادت است منتها چون خدا به آن امر کرده است پس باید انجام شود. زبان حالشان این است که خدا به شرک امر کرده، اما ابلیس لعین که سردسته موحدان بود، از سجده عبادت برای غیر الله امتناع کرد. و به این راحتی ابلیس را پرچم دار یکتاپرستی و الله را اشاعه دهنده دوگانه پرستی می دانند. العیاذ بالله.



👈برای مثال: در فتوای «اللجنة الدائمة للبحوث العلمية والإفتاء» به ریاست بن باز، سوالی از آنان شده است به این شکل: «هناك من يقول: كل من يتقيد برسالة محمد صلى الله عليه وسلم واستقبل القبلة بالصلاة ولو سجد لشيخه لم يكفر ولم يسمه مشركا».
ترجمه: « کسی است كه می‌گوید: هرکس به رسالت محمد صلی الله علیه وسلم مقید باشد و در نماز رو به قبله کند و اگر هم برای شیخش سجده کند، کافر نمی‌شود و به او مشرک گفته نمی‌شود».

👈و در جواب این سوال گفته اند: «كل من آمن برسالة نبينا محمد صلى الله عليه وسلم وسائر ما جاء به في الشريعة إذا سجد بعد ذلك لغير الله من ولي وصاحب قبر أو شيخ طريق يعتبر كافرا مرتدا عن الإسلام مشركا مع الله غيره في العبادة، ولو نطق بالشهادتين وقت سجوده؛ لإتيانه بما ينقض قوله من سجوده لغير الله».
ترجمه: «هرکسی که به رسالت محمد صلی الله علیه وسلم و سایر چیزهای در شریعت ایمان بیاورد، اگر بعد از آن برای غیر خداوند از ولی یا صاحب قبر یا شیخ طریقت سجده کند، کافر و مرتد از اسلام، و مشرکی که به همراه خداوند غیر او را در عبادت شریک کرده است، حساب می‌شود»
🌐 لینک فتوا: http://www.alifta.net/fatawa/fatawaDetails.aspx?BookID=3&View=Page&PageNo=2&PageID=174

⚡️چنانکه می بینید هیچ گونه تفصیلی بین سجده تحیت و سجده عبادت قائل نشده و در نزد اینها، عمل سجده ذاتا عبادت است و سجده انجام نمی شود مگر اینکه انجام آن عبادت است و صرف آن برای غیر الله به معنای عبادت غیر الله است.
و توجیهی که برای سجده ملائکه برای آدم و سجده آل یعقوب برای یوسف علیهم السلام دارند، این است که می گویند چون آن سجده به امر الله بوده است پس اطاعت از آن واجب است. در واقع زبان حالشان این است که اگر الله به شرک امر کند، جایز است!!
در حالی که ماهیت شرک با امر کردن به آن تغییر نمی کند، و شرک همان شرک است چه خداوند به آن امر کند چه به آن امر نکند، شرک در عبادت همان شرک در عبادت است و اگر سجده ذاتا عبادت باشد پس امر کردن خداوند به انجان آن برای غیر خودش، در واقع امر کردن به عبادت غیر خودش است و پاک و منزه است خداوند از اینکه به شرک ورزیدن به خودش امر کند.

 و شرک بزرگترین ظلم و فحشا است و خداوند هرگز به فحشا امر نمی کند.

🔹و بن باز می گوید: « من يطيع غير الله في الشرك بالله، إن أطاعه في الشرك بالله، والسجود لغير الله؛ صار مشركًا؛ لأنها طاعة فيما هو شرك بالله والرسول يقول: لا طاعة لمخلوق في معصية الخالق، فإن أطاعه في المعصية صار معصية، وإن أطاعه في الشرك صار شركًا. فإذا أطاعه في أن يذبح لغير الله ، أو يسجد لغير الله صار شركا أكبر».
🔸ترجمه: «هرکس از غیر خداوند در شرک ورزیدن به خداوند اطاعت کند، اگر در شرک به الله و سجده کردن برای غیر الله از او اطاعت کرد، مشرک می شود، برای اینکه اطاعت کردن در چیزی است که شرک به خداوند است و پیامبر می فرماید: اطاعتی از مخلوق در نافرمانی و معصیت خالق وجود ندارد. پس اگر در معصیت از او اطاعت کرد، معصیت می شود و اگر در شرک از او اطاعت کرد شرک می شود. پس اگر در ذبح برای غیر الله یا سجده کردن برای غیر الله از او اطاعت کرد مشرک می شود».
🌐 لینک فتوا: http://www.alifta.net/Fatawa/fatawaChapters.aspx?languagename=ar&View=Page&PageID=102&PageNo=1&BookID=5

طبق این سخنش سجده را ذاتا عبادت می داند و اگر مخلوقی به ما بگوید که برای غیر الله سجده کن، و ما سجده کردیم، این اطاعت شرک اکبر می باشد. اما اگر خداوند به سجده برای غیر خودش امر کند، شرک نمی شود!!! در واقع زبان حال نجدیه این است که خداوند به شریک قرار دادن به خودش با امر به سجده به غیر خودش امر کرده است و ابلیس لعین، بخاطر اینکه مظهر توحید و سرآهنگ موحدان بود، از سجده برای غیر الله خودداری کرد!!!!

👈پس در نزد غلات صوفیه و غلات نجدیه، شیطان از سجده عبادت برای غیر الله سرپیچی کرده است نه از سجده تکریم. و ابلیس بخاطر محافظت از جانب توحید بود که برای آدم سجده نکرد؛ نه اینکه بخاطر تکبر و خودبرتر بینی از آدم!
▫️ و این سخن نجدیه که می گویند سجده به طور مطلق و ذاتا عبادت است و اگر برای غیر خداوند از ولی یا صاحب قبر یا شیخ طریقت سجده کند، کافر و مرتد از اسلام، و مشرکی که به همراه خداوند غیر او را در عبادت شریک کرده است می شود را با سخن علمای اسلام مقایسه کنید تا متوجه انحراف و خطای آنان شوید:

🔹ذهبی می گوید: «ألا ترى الصحابة من فرط حبهم للنبي –صلى الله عليه وسلم- قالوا: ألا نسجد لك؟ فقال: لا، فلو أذن لهم لسجدوا سجود إجلال وتوقير لا سجود عبادة كما سجد إخوة يوسف عليه السلام ليوسف، وكذلك القول في سجود المسلم لقبر النبي صلى الله عليه وسلم على سبيل التعظيم والتبجيل لا يكفر به أصلا بل يكون عاصيا. فليعرف أن هذا منهي عنه وكذلك الصلاة إلى القبر»
🔸ترجمه: «آیا نمی‌بینی که صحابه از فرط محبتشان به پیامبر صلی الله علیه وسلم، گفتند: آیا برایت سجده نکنیم؟ فرمود: نه. و اگر به آنان اجازه می‌داد، پس سجدۀ اجلال و توقیر می‌کردند نه سجدۀ عبادت، همانند سجدۀ برادران یوسف برای یوسف علیه السلام. و همچنین سجده‌کردن شخص مسلمان برای قبر پیامبر صلی الله علیه وسلم بر سبیل تعظیم و گرامی‌داشتن، اصلا با آن کافر نمی‌شود بلکه گناهکار می‌شود، و به او یاد داده می‌شود که از چنین سجدۀ تکریمی نهی شده است و نماز به سوی قبر نیز همینطور است».
🗒 معجم الشيوخ، ج 1 ص 73.

🔹ابن تیمیه می گوید: «السُّجُودُ عَلَى ضَرْبَيْنِ : سُجُودُ عِبَادَةٍ مَحْضَةٍ ، وَسُجُودُ تَشْرِيفٍ ، فَأَمَّا الْأَوَّلُ فَلَا يَكُونُ إلَّا لِلَّهِ».
🔸ترجمه: «سجده دو نوع است: سجده عبادت محض، و سجده تشریف، که اولی جز برای الله جایز نمی باشد».
🗒مجموع الفتاوی ج 4 ص 361.

🔹همچنین ابن تیمیه می گوید: «وَقَدْ كَانَتْ الْبَهَائِمُ تَسْجُدُ لِلنَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ، وَالْبَهَائِمُ لَا تَعْبُدُ إلا اللَّهَ ، فَكَيْفَ يُقَالُ : يَلْزَمُ مِنْ السُّجُودِ لِشَيْءِ عِبَادَتُهُ».
🔸ترجمه: «و به تحقیق که بهائم (چهارپایان) هم برای پیامبر صلی الله علیه وسلم سجده کردند و بهائم جز الله را عبادت نمی‌کنند. پس چطور گفته می‌شود که از سجده کردن برای یک چیز عبادت آن چیز لازم می‌آید؟».
🗒مجموع الفتاوى، ج 4 ص 360.

🔹طبری درباره سجده ملائکه برای آدم می گوید: «( فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ) : سُجُودُ تَحِيَّةٍ وَتَكْرِمَةٍ ، لَا سُجُودَ عِبَادَةٍ».
🔸ترجمه: «(پس برای او به سجده افتادند): سجده تحیت و تکریم، نه سجده عبادت».
🗒تفسیر طبری، ج 14 ص 65.

🔹ابن العربی می گوید: «اتَّفَقَتْ الْأُمَّةُ عَلَى أَنَّ السُّجُودَ لِآدَمَ ، لَمْ يَكُنْ سُجُودَ عِبَادَةٍ».
🔸ترجمه: «امت اتفاق نظر دارد که سجده ملائکه برای آدم، سجده عبادت نبود».
🗒احکام القرآن ج 1 ص 27.

🔹ابن حزم می گوید: «وَلَا خلاف بَين أحد من أهل الْإِسْلَام فِي أَن سجودهم لله تَعَالَى سُجُود عبَادَة ، ولآدم سُجُود تَحِيَّة وإكرام».
🔸ترجمه: «هیچ یک از اهل اسلام اختلافی ندارند که سجده ملائکه برای الله سجده عبادت بود و برای آدم سجده تحیت و اکرام».
🗒الفصل في الملل والأهواء والنحل، ج 2 ص 129.

🔹ابن نجيم حنفی می گوید:  «وَالسُّجُودُ لِلْجَبَابِرَةِ : كُفْرٌ ، إنْ أَرَادَ بِهِ الْعِبَادَةَ ؛ لَا إِنْ أَرَادَ بِهِ التَّحِيَّةَ ، عَلَى قَوْلِ الْأَكْثَرِ».
🔸ترجمه: «سجود برای جباران، طبق قول اکثر، اگر منظورش عبادت باشد کفر است، نه اینکه منظورش تحیت باشد».
🗒البحر الرائق، ج 5 ص 134

🔹شهاب الدین الرملی می گوید: «مُجَرَّد السُّجُودِ بَيْنَ يَدَيْ الْمَشَايِخِ : لَا يَقْتَضِي تَعْظِيمَ الشَّيْخِ كَتَعْظِيمِ اللَّهِ عَزَّ وَجَلَّ ، بِحَيْثُ يَكُونُ مَعْبُودًا، وَالْكُفْرُ إنَّمَا يَكُونُ إذَا قَصَدَ ذَلِكَ».
🔸ترجمه: «مجرد سجده کردن برابر مشایخ چنین اقتضا نمی کند که شیخ را همانند تعظیم الله عز وجل، تعظیم کرده باشد، به طوری که او را معبود گرفته باشد. و تنها زمانی کفر می شود که چنین قصدی داشته باشد».
🗒نهاية المحتاج إلى شرح المنهاج، ج 1 ص 122.
🔹ابن الشاط السبتی، فقیه مالکی (723 هـ) می گوید: «من سجد للأصنام لم يسجد لها لمجرد التذلل والتعظيم بل لذلك مع اعتقاد أنها آلهة وأنها شركاء لله تعالى ولو وقع مثل ذلك مع الوالد أو العالم أو الولي لكان ذلك كفرا لا شك فيه وأما إذا وقع ذلك أو ما في معناه مع الوالد لمجرد التذلل والتعظيم لا لاعتقاد أنه إله وشريك لله عز وجل فلا يكون كفرا وإن كان ممنوعا سدا للذريعة».
🔸ترجمه: «کسی که برای بت ها سجده کند، تنها به مجرد تذلل و تعظیم برای آنان سجده نکرده است بلکه با این اعتقاد سجده کرده است که آن بت ها، آلهه هستند و شریکان خداوند متعال هستند. و اگر همانند چنین سجده ای برای پدر یا عالم یا ولی انجام شود این هم بدون شک کفر است، و اما اگر سجده یا آنچه که در معنای سجده است را برای پدرش انجام دهد به مجرد تذلل و تعظیم، نه بخاطر اعتقاد به اینکه پدرش إله و شریک خداوند عزوجل است، پس چنین سجده ای کفر نیست؛ اگرچه هم بخاطر سد ذریعه ممنوع است».
🗒 أنوار البروق فى أنواع الفروق، ج 2 ص33.

و صدها قول دیگر از علمای اسلام که فرق آشکاری بین سجده تحیت و سجده عبادت گذاشته اند. اما در نزد نجدیه، ذات فعل سجده، عبادت است و سجده انجام نمی شود مگر اینکه یک معنا دارد و آن اینکه عبادت است و سجده برای غیر الله اگر انجام شود یک حکم بیشتر ندارد و آن اینکه عبادت غیر الله محسوب می شود چراکه سجده را ذاتا عملی عبادی می دانند.

و خلاصه کلام آنان این است که ابلیس لعین بخاطر حمایت از جانب توحید حاضر به عبادت غیر الله نشد و العیاذ بالله خداوند به شرک دستور می دهد! و ابلیس را بخاطر پایبندی به توحید از خود می راند، العیاذ بالله. این از تناقضاتی است که نجدیه بخاطر دور شدن از فهم صحیح قرآن و سنت و علمای اسلام، به آن دچار شده اند.

مجاهد دین