آمریکایی‌ها پس از کشف نفت در عربستان به این کشور رفتند. قرارداد انحصاری عبدالعزیز بن عبدالرحمن با شرکت استاندارد اویل کالیفرنیا، در سال 1314هـ.ش، سرآغاز این ارتباط بود. با این حال، آمریکایی‌ها تا 5 سال پس از انعقاد این قرارداد، نتوانستند در عربستان نفت پیدا کنند. شاید به همین دلیل بود که انگلیس نسبت به حضور شرکت‌های آمریکایی برای اکتشاف نفت در عربستان، حساسیت چندانی نشان نمی‌داد. سه سال بعد از انعقاد قرارداد، شرکت استاندارد اویل کالیفرنیا، نیمی از سهام خود را به شرکت نفت تگزاس واگذار کرد، اما کارشناسان این دو شرکت چندان به موفقیت امیدوار نبودند. این در حالی است که، اکتشاف نفت در محل هفتم حفاری منطقه دمام، در چند کیلومتری شهر ظهران، همه چیز را تغییر داد. این اکتشاف در سال 1318هـ.ش و درست در زمانی انجام شد که قدرت آلمان هیتلری، وقوع جنگی فراگیر در اروپا را اجتناب ناپذیر کرده‌بود. انگلیسی‌ها که دیگر قادر به حضور فعال در منطقه نبودند، عربستان سعودی را به آمریکایی‌ها واگذار کردند. به این ترتیب، رژیم سعودی از سمت انگلیس به سوی آمریکا متمایل شد. در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم، شرکت «آرامکو»(شرکت نفت عربستان و آمریکا) تأسیس شد و کار استخراج نفت عربستان را برعهده گرفت. به این ترتیب، رژیم سعودی به متحد راهبردی آمریکا در منطقه خاورمیانه تبدیل شد. آمریکایی‌ها تا سال 1367هـ.ش، رسماً شریک رژیم سعودی در استخراج و بهره برداری از ذخایر نفتی عربستان بودند و پس از آن نیز، به عنوان پیمانکار اصلی بیشتر پروژه‌های نفتی عربستان، در این سرزمین حضوری فعال دارند.
منقول
تصویر رئیس جمهور آمریکا «فرانکلین روزوِلت»، با عبدالعزیز بن عبدالرحمن بن فیصل بن ترکی بن عبدالله بن محمد بن سعود، بنیان گذار پادشاهی کنونی سعودی، بر روی ناو جنگی آمریکایی.
در آنجا بین طرفین پیمانی به مدت 60 سال بسته شد که به پیمانی کوینسی شهرت یافت.
عبایی که بر روی روزوِلت است، هدیه عبدالعزیز به اوست.
برپایۀ این پیمان، آمریکا تعهد کرد که از پادشاهیِ خاندان سَعودی در برابر هرگونه تهدید خارجی حمایتِ بی قید و شرط سیاسی و نظامی کند. در عوض، سعودی‌ها نیز وعده دادند تا ۶۰ سال دسترسی آمریکایی‌ها را به نفت کشورشان امکان‌پذیر کنند. آن پیمان در سال ۲۰۰۵ در زمان ریاست جمهوری جرج دبلیو بوش به مدت ۶۰ سال دیگر تمدید شد.
اولین کسی که فلسطین را به یهودیان فروخت، عبدالعزیز بن عبدالرحمن آل سعود بود. در سال 1992 تعهدی کتبی به پرسی کاکس که از شخصیت های برتر بریتانیا بود داد که نص آن چنین است:
«انا السلطان عبدالعزيز بن عبدالرحمن آل الفيصل آل سعود .. اقر واعترف الف مرة لسير برسى كوكس مندوب بريطانيا العظمى , لامانع عندى من اعطاء فلسطين للمساكين اليهود او غيرهم كما تراه بريطانيا التى لا اخرج عن رأيها حتى تصبح الساعة».
ترجمه: «من سلطان عبدالعزیز بن عبدالرحمن آل فیصل آل سعود، نزد سِر «پرسی کاکس» نماینده بریتانیای کبیر، اقرار و هزار بار اعتراف می‌کنم که هیچ مانعی بر سر راه اعطای فلسطین به یهودیان بینوا و غیر بینوا، آن‌گونه که بریتانیا صلاح می‌داند نمی‌بینم و من از دیدگاه آنها تا قیام قیامت، عدول نخواهم کرد».
عکس یادگاری عبدالعزیز بن سعود، پادشاه وهابیت با پرسی کاکس، نمایندۀ بریتانیا.
عکس یادگاری عبدالعزیر آل سعود پادشاه وهابیت، با سایکس انگلیسی و بیکوی فرانسوی، آن دو مهندس کافری که بلاد اسلامی را مرزبندی کرده و از هم جدا کردند و اتحاد امت اسلامی را بوسیله قدرت دادن به وهابیت و از بین بردن دولت عثمانی، از هم پاشیدند.
بریطانیا به پادشاهیت عبدالعزیز بر نجد و حجاز، اعتراف کرد و در مقابل عبدالعزیز به توافق سایکس بیکو و اعطای فلسطین به یهود اعتراف کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر