به راستی که کسی که در مقابل فهمیدن مقاومت داشته باشد را نمی‌توان فهماند، مانند این حشوی کله خشک که بعد از این همه مدت هنوز تفاوت تسبیب با تفویض را نمی‌داند و به دروغ و تدلیس به اهل سنت چنین نسبت می‌دهد که آنها، خود سبب را فاعل بالذات می‌دانند و مثلاً از خود مردۀ صالح، رزق و روزی را می‌خواهند. در حالی که صالحانی که وفات کرده‌اند، با صالحانی که زنده هستند هیچ تفاوتی در سبب بودنشان ندارند، و نسبت دادن فعل به یک سبب از باب مجاز است نه حقیقی. مانند نسبت دادن مجازی شفا به عسل یا دارو، در حالی که خداوند شافی حقیقی است.
هرکس فعلی را به سببی نسبت بدهد و آن سبب را در انجام آن فعل مستقل بداند پس او مشرک به شرک اکبر شده است اگرچه هم آن فعل، یک پلک زدن باشد؛ حال چه رسد به رزق دادن. اما چه کنیم که این قوم منافعشان در نفهمیدن است!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر